กรำ : (V) ; tolerate ; Related:suffer, drudge, endure ; Syn:ตรำ, ตรากตรำ ; Samp:แม่กรำแดดกรำฝนมาทั้งวันจนไม่สบาย

กรำแดด : (V) ; be exposed to the sun ; Def:ทนตากแดด ; Samp:ชาวนาต้องยืนกรำแดดในนาทั้งวัน

กร่ำ 1 : (N) ; bush pile for catching fish ; Syn:กล่ำ ; Def:เครื่องดักปลาชนิดหนึ่งที่ล่อปลาให้เข้าไปอยู่ ใช้ไม้ปักตามชายฝั่งลำแม่น้ำ เป็นรูปกลมบ้าง รีบ้าง ภายในสุมด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อให้ปลาเข้าอาศัย เมื่อเวลาจะจับก็เอาเฝือกหรืออวนล้อม แล้วเอาไม้ที่สุมนั้นออก ; Samp:ชาวนาใช้กร่ำดักปลาในคันนา

กร่ำ 2 : (V) ; cut with a large field knife ; Syn:ถาง ; Def:เอาพร้าหวดตัดกอหญ้าให้เตียน ; Samp:ชาวสวนกร่ำหญ้าให้เตียน

กร่ำ 3 : (ADV) ; always ; Related:all along, all the time, habitually drunk ; Syn:เมากร่ำ ; Def:เรื่อยไป ; Samp:เขากินเหล้าเมากร่ำทั้งวัน

ตรำ : (V) ; drudge ; Related:endure, suffer, undergo ; Syn:ตรากตรำ, กรำ, ทนทำ ; Def:ทำอย่างหนัก, ทำอยู่กลางแจ้ง ; Samp:ฉันตรำงานมาแล้วทั้งวันขอพักก่อนแล้วกัน

ซั้ง : (N) ; fish trap ; Related:apparatus for catching and holding fish ; Syn:กร่ำ, กล่ำ ; Def:ที่ล่อปลาให้เข้าไปอยู่ ใช้ไม้ปักตามชายฝั่งลำแม่น้ำเป็นรูปกลมบ้างรีบ้าง ภายในสุมด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อปลาให้เข้าอาศัย เมื่อเวลาจะจับก็เอาเฝือกหรืออวนล้อม แล้วเอาไม้ที่สุมนั้นออก ; Samp:เขาล่อปลาให้เข้าไปอยู่ในซั้ง

ล้มเจ็บ : (V) ; be ill ; Syn:ป่วย ; Samp:เมื่อลูกล้มเจ็บ หนี้สินก็เพิ่มพูน ทำให้เขาและเมียต้องกรำงานหนัก

กรำ : [กฺรํา] ว. ตรํา, ฝ่า, ทนลําบาก, เช่น กรําแดด กรําฝน, เคี่ยวเข็ญเย็นค่ากรําไป. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖).

กร่ำ ๑ : [กฺร่ำ] น. ที่ล่อปลาให้เข้าไปอยู่ ใช้ไม้ปักตามชายฝั่งลําแม่น้ำ เป็นรูปกลมบ้าง รีบ้าง ภายในสุมด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อให้ปลาเข้าอาศัย เมื่อเวลาจะจับก็เอาเฝือกหรืออวนล้อม แล้วเอาไม้ที่สุมนั้นออก, เขียนเป็น กล่ำ ก็มี.

กร่ำ ๒ : [กฺร่ำ] ก. เอาพร้าหวดตัดตอหญ้าที่เหลืออยู่ให้เตียน.

กร่ำ ๓ : [กฺร่ำ] (โบ) น. ไม้ปักที่หมายร่องน้ำที่ทะเล. (ปรัดเล).

กร่ำ ๔ : [กฺร่ำ] (ปาก) ว. ใช้ประกอบกับอาการเมา เช่น เมาเหล้า ว่า เมากร่ำ หมายความว่า เมาเรื่อยไป.

กล่ำ ๒ : [กฺล่ำ] น. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง. (ดู กร่ำ๑).

เคี่ยวเข็ญ : ก. บีบบังคับ, บีบคั้นให้ได้รับความลําบาก เช่น เคี่ยวเข็ญ เย็นค่ำกรำไปตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖); บังคับ ให้ทำงานให้มากขึ้น เช่น เคี่ยวเข็ญให้ขยันหมั่นเพียรในการเล่าเรียน.

สะท้าน : ก. รู้สึกเย็นเยือกเข้าหัวใจ ทําให้ครั่นคร้าม หรือหวั่นกลัวจนตัวสั่น เช่น เห็นไฟไหม้แล้วสะท้าน, หนาวสั่น เช่น หนาวสะท้านเหมือน จะเป็นไข้ หนาวสะท้านเพราะเดินกรำฝนมาหลายชั่วโมง, มักใช้เข้าคู่ กับคำ สะทก เป็น สะทกสะท้าน; ดังลั่น, ดังก้อง, สั่นสะเทือน, เช่น เสียงปืนใหญ่ดังสะท้านก้องไปทั้งกรุง.