ปสต : ๑. ป. ฟายมือ, ซองมือ, กำมือ, ๑/๒ ของเซีย (เครื่องตวงชนิดหนึ่งในอินเดียน้ำหนักเกือบกิโล);
๒. ค. ซึ่งเป็นจุดๆ
ขฏก : (ปุ.) กำ (ของที่มัดรวมกัน), กำ (มือ ที่กำ), กำมือ. ขฏฺ อิจฺฉายํ, ขทฺ หึสายํ, ณฺวุ, ทสฺส โฏ.
มุฏฺฐ : (ปุ. อิต.) กำ, กำมือ. มุ พนฺธเน, ติ. แปลง ติ เป็น ฏฺฐ. แปลว่า ด้าม ก็มี.
มุฏฺฐิ : ป. กำมือ, หมัด, กำปั้น