ขาดแคลน : ก. ขัดสน, อัตคัด.
ขัดสน : ว. ฝืดเคือง, อัตคัด, ขาดแคลน; ลําบาก.
อัตคัด : [อัดตะ] ว. ขัดสน, ฝืดเคือง, ยากจน, เช่น เขาเป็นคนอัตคัด. ก. มีน้อย, ขาดแคลน, เช่น อัตคัดผม อัตคัดน้ำ.
แคลน : [แคฺลน] ว. ขัดสน, อัตคัด, มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น ขาดแคลน = ทั้งขาดทั้งแคลน หมายความว่า อัตคัด, ขัดสน ดูแคลน = ดูหมิ่น เพราะเห็นเขาขัดสน ดูหมิ่นถิ่นแคลน = ดูถูกว่ามีฐานะตํ่าต้อย.
แร้นแค้น : ขาดแคลนไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง.
Royal Institute Thai-Thai Dict : ขาดแคลน, more results...