ขืนใจ : ก. บังคับให้ยอมทําตาม เช่น ขืนใจเด็กให้กินยา; ข่มขืน.
ข่มขืน : ก. บังคับ, ขืนใจ, ขู่เข็ญ.
ข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า : (สํา) ก. บังคับขืนใจผู้อื่นให้ทําตามที่ตน ต้องการ เช่น จะจัดแจงแต่งตามอารมณ์เราเหมือนข่มเขาโคขืน ให้กินหญ้า. (สังข์ทอง).
ขุ่นใจ : ก. หมองใจ, ไม่พอใจ, ขัดเคืองกัน.
หมองใจ : ก. ขุ่นใจ, มีใจไม่ผ่องใส; ขัดเคืองกัน.