heaviness : (N) ; ความหนัก ; Syn:weightiness

weight : (N) ; ความหนัก ; Syn:load, burden, mass

heft : (N) ; น้ำหนัก ; Related:ความหนัก

heavy : (ADJ) ; หนัก ; Related:ซึ่งมีน้ำหนักมาก ; Syn:weighty

hefty : (ADJ) ; หนัก

brunt : (N) ; ความหนักหน่วง ; Related:ความรุนแรง

levity : (N) ; ความเบา (น้ำหนัก)

หนัก : (V) ; focus ; Related:emphasize, center ; Syn:เน้น, ให้ความสำคัญ ; Def:เน้น, ให้ความสำคัญ ; Samp:การศึกษาของไทยในสมัยกรุงศรีอยุธยาหนักไปทางวิชาอักษรศาสตร์และวิชาช่างเป็นส่วนใหญ่

ความ : (N) ; content ; Related:information ; Syn:เนื้อความ, เรื่อง ; Samp:ผมให้แปลเอาความเท่านั้น ไม่ต้องใส่รายละเอียดมาก

หนัก : (V) ; weigh ; Syn:มีน้ำหนัก ; Ant:เบา ; Def:สมบัติของสิ่งที่ต้องใช้แรงมากเข้าต้าน ซึ่งอาจวัดได้ด้วยการชั่ง ; Samp:ยอดปรางค์ของวัดแห่งนี้เป็นรูปโดมใหญ่ สร้างด้วยหินหนัก 18 ตัน

หนัก : (ADV) ; severely ; Related:harshly, seriously, forcefully ; Syn:มาก, สาหัส, แรง, ร้ายแรง ; Ant:เบา, เล็กน้อย, น้อย ; Def:รุนแรง, หนักไป, แรงไป ; Samp:ฝ่ายพันธมิตรได้ทุ่มเทแสนยานุภาพทางอากาศโจมตีอิรักอย่างหนัก

ความ : (N) ; case ; Related:lawsuit ; Syn:ข้อคดี ; Def:คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล ; Samp:คดีที่เป็นตัวอย่างการพิจารณาความอาญาเก็บไว้ในห้องสมุด

หนัก : (ADJ) ; a lot ; Related:plentifully, abundantly ; Def:ใช้แทนคำ อุจจาระ ; Samp:เขาท้องเสีย จึงถ่ายหนักทั้งวัน

หนัก : (ADV) ; hard ; Related:toughly, tediously, laboriously ; Ant:น้อย, เบา ; Def:มาก ; Samp:มนุษย์ไม่สามารถทำงานหนักตลอดเวลา โดยไม่มีข้อผิดพลาดได้

ความ : [คฺวาม] น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คํานําหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น ความตาย ความดี ความชั่ว.

หนัก : ว. มีน้ำหนักมาก, ตรงข้ามกับ เบา; แรง เช่น ฝนตกหนัก, รุนแรง เช่น รบหนัก ไข้หนัก, มาก เช่น บุญหนักศักดิ์ใหญ่; ที่ให้ผลช้ากว่าปรกติ เช่น ทุเรียนหนัก ข้าวหนัก.

หนักสมอง : ว. ที่ต้องใช้ความคิดมาก เช่น ปัญหาเศรษฐกิจเป็นปัญหา หนักสมอง, หนักหัว ก็ว่า.

หนักหนา, หนักหนาสากรรจ์ : ว. มากยิ่ง, ยิ่งนัก, ร้ายแรง, เช่นความผิด ครั้งนี้หนักหนาทีเดียว อาจจะต้องถูกไล่ออกจากงาน, นักหนา ก็ใช้.

หนักหัว : ว. ที่ต้องใช้ความคิดมาก เช่น ปัญหาเศรษฐกิจเป็นปัญหาหนักหัว, หนักสมอง ก็ว่า; (ปาก) เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ถึงจะสุกคาขั้ว ก็ไม่หนักหัวใคร. (เพลงพื้นบ้าน), หนักกบาล หนักกบาลหัว หนักกะลาหัว หรือ หนักหัวกบาล ก็ว่า.

ขันติ : ความอดทน คือ ทนลำบาก ทนตรากตรำ ทนเจ็บใจ, ความหนักเอาเบาสู้ เพื่อบรรลุจุดหมายที่ดีงาม

จริต : ความประพฤติ, พื้นนิสัย หรือพื้นเพแห่งจิตของคนทั้งหลายที่หนักไปด้านใดด้านหนึ่ง แตกต่างกันไปคือ ๑.ราคจริต ผู้มีจาคะเป็นความประพฤติปกติ (หนักไปทางรักสวยรักงาม มักติดใจ) ๒.โทสจริต ผู้มีโทสะเป็นความประพฤติปกติ (หนักไปทางใจร้อนขี้หงุดหงิด) ๓.โมหจริต ผู้มีโมหะเป็นความประพฤติปกติ (หนักไปทางเหงาซึม งมงาย) ๔.สัทธาจริต ผู้มีศรัทธาเป็นความประพฤติปกติ (หนักไปทางน้อมใจเชื่อ) ๕.พุทธิจริต ผู้มีความรู้เป็นความประพฤติปกติ (หนักไปทางคิดพิจารณา) ๖.วิตกจริต ผู้มีวิตกเป็นความประพฤติปกติ (หนักไปทางคิดจับจดฟุ้งซ่าน)

วัตถุสมบัติ : ความถึงพร้อมแห่งวัตถุ, ความสมบูรณ์โดยบุคคลหรือวัตถุซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งการทำสังฆกรรมนั้นๆ มีคุณสมบัติถูกต้อง ทำให้สังฆกรรมใช้ได้ไม่บกพร่องในด้านนี้ เช่น ในการอุปสมบท ผู้ขอบวชเป็นชายมีอายุครบ ๒๐ ปี ไม่เป็นมนุษย์วิบัติเช่นถูกตอน ไม่ได้ทำความผิดร้ายแรงเช่นฆ่าบิดามารดา ไม่ใช่คนทำความเสียหายในพระพุทธศาสนาอย่างหนัก เช่น ปาราชิก เมื่อบวชคราวก่อน ดังนี้เป็นต้น

ความค้ำ : ในประโยคว่า เราจักไม่ทำความค้ำ ไปในละแวกบ้าน เดินเอามือค้ำบั้นเอว นั่งเท้าแขน

ความปรารถนา : ของบุคคลในโลกที่ได้สมหมายด้วยยาก ๔ อย่าง ดู ทุลลภธรรม

โอหารี : ป. การดึงลง, การถ่วงลง, ความหนัก

โกธครุ : ค. ผู้หนักในความโกรธ, ผู้มักโกรธ

ครุตฺต : นป., ครุตฺตา อิต. ความเป็นครู, ความเป็นผู้ควรเคารพ, ความเป็นผู้หนัก, ความเป็นของหนัก

คารว : (ปุ.) การยกไว้เป็นของสูง, การยกไว้ในเบื้องสูง, การนับถือ, การนบนอบ, การเคารพ, ความนับถือ, ฯลฯ. วิ. ครุโนภาโว คารโว (ความเป็นแห่งผู้หนัก). ณ ปัจ. พฤทธิ อุ เป็น โอ แปลง โอ เป็น อว. ทีฆะ อ ที่ ค เป็น อา, รูปฯ ๓๗๒ ว่า แปลง อุ เป็น อว. ส. เคารว.

จริต : (นปุ.) การเที่ยวไป (ของจิต) ความประ พฤติ, เรื่องราว, นิสัย, พื้น, พื้นเพ, พื้นเพ ของจิต, จริต, (พื้นเพของจิต ของแต่ละบุค คล ซึ่งจะหนักไปในทางใดทางหนึ่งในหก ทาง ดูจริต ๖ ในหลักธรรมะ) จรฺ จรเณ, โต, อิอาคโม.

หนัก : ครุก, ภาริย

ความกระหาย : ปิปาสา, ตสฺสนํ

ความกว้างขวาง : อายติ [อิ.]

ความกำเริบ : กุปฺปนํ [นป.]

ความกำหนัด : กามราโค [ป.]