คอน : น. ไม้ที่ทําไว้ให้นกหรือไก่จับ. ว. หนักข้างหนึ่งเบาข้างหนึ่ง. ก. เอา สิ่งของห้อยที่ปลายไม้คานหรือปลายไม้เพียงข้างเดียวแล้วแบกบ่าพาไป; เหยียดแขนข้างหนึ่งแล้วเอามือจับปลายของที่หนักยกขึ้น.
คอนเรือ : ก. นั่งที่ท้ายเรือแล้วพายเรือไปคนเดียว.
ผัวหาบเมียคอน : (สํา) ช่วยกันทํามาหากินทั้งผัวทั้งเมีย, ชายหาบ หญิงคอน ก็ว่า.
ค่อน ๑ : ก. ติ, ว่าให้สะเทือนใจ.
ค่อน ๒ : ว. มากกว่าครึ่ง, เกือบเต็ม, เช่น ข้าวค่อนหม้อ นั่งคอยมาค่อนวัน.