ตระหง่าน : [ตฺระหฺง่าน] ว. สูงเด่นเป็นสง่า.
ทงัน : [ทะงัน] (กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่.
ทะงัน : (กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่.
ระเหิด : ก. พ้น เช่น ระเหิดจากบาป; (วิทยา) อาการที่ของแข็งกลายเป็นไอ เช่น การบูรระเหิด ลูกเหม็นระเหิด. ว. สูงตระหง่าน, ระเหิดระหง ก็ว่า.