bark out : (PHRV) ; ตะโกน ; Related:ร้องสั่ง, ร้องถาม

cry : (VT) ; ตะโกน ; Related:ป่าวร้อง ; Syn:shout, yell, cry out

cry : (VI) ; ตะโกน ; Related:ป่าวร้อง

shout : (VI) ; ตะโกน ; Related:ส่งเสียงดัง, ตะเบ็งเสียง, ร้องเรียก

shout : (VT) ; ตะโกน ; Related:ส่งเสียงดัง, ตะเบ็งเสียง, ร้องเรียก

holler : (VI) ; ตะโกน (คำไม่เป็นทางการ) ; Related:ตะโกนเรียก ; Syn:bawl, shout, yell

holler : (VT) ; ตะโกน (คำไม่เป็นทางการ) ; Related:ตะโกนเรียก ; Syn:bawl, shout, yell

ตะโกน : (V) ; shout ; Related:bawl, holler, roar, call out, cry out, yell, exclaim, scream, bellow ; Syn:ตะเบ็ง, ร้อง, เปล่งเสียง, แผดเสียง ; Def:ออกเสียงดังกว่าปกติเพื่อให้ได้ยิน ; Samp:เสียงดนตรีหรือร้องดังจนเกินไปจึงทำให้แขกในงานต้องตะโกนคุยกันแข่งกับเสียงดนตรี

ตะโก 1 : (N) ; Diospiros rhodocalyx ; Def:ชื่อไม้ต้นบางชนิดในสกุล Diospyros วงศ์ Ebenaceae เปลือกสีดำคล้ำ เช่น ตะโกสวน (D. malabarica Kostel.) ผลคล้ายมะพลับ ตะโกนา (D. rhodocalyx Kurz) ผลเล็ก ผล เปลือก และเนื้อไม้ใช้ทำยาได้ ; Samp:เขาปลูกต้นตะโกไว้หลังบ้าน

แผดเสียง : (V) ; roar ; Related:cry, yell ; Syn:ตะโกน ; Ant:กระซิบ ; Def:เปล่งเสียงดังสนั่น ; Samp:หนูน้อยแผดเสียงร้องไห้จ้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อหมอกำลังฉีดยา

ตะโกนเรียก : (V) ; hail ; Related:holler, call out, cry out, call someone loudly ; Syn:ร้องเรียก ; Samp:ยามเช้าคุณยายเดินออกมานอกชานตะโกนเรียกลูกสาวคนโตให้จัดหาอาหารเช้าให้

ตะโกนสั่ง : (V) ; shout an order ; Syn:สั่ง ; Samp:นายห้างตะโกนสั่งพนักงานในร้านให้ไปดูแลลูกค้าหน้าร้าน

ตะเบ็ง : (V) ; shout ; Related:yell, bellow, bowl ; Syn:ตะโกน, ตะเบ็งเสียง, เปล่งเสียง ; Ant:กระซิบกระซาบ, พึมพำ ; Def:เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร ; Samp:เขาต้องตะเบ็งเสียงแข่งกับเสียงเพลงในเธค

แว้ด : (V) ; bawl ; Related:shout, yell, bellow ; Syn:ตะโกน, ตวาด ; Samp:นายกรัฐมนตรีถูกนักข่าวถามสะกิดนิดสะกิดหน่อยเป็นไม่ได้ ต้องแว้ดใส่ทุกที

ตะโกน : ก. ออกเสียงดังกว่าปรกติเพื่อให้ได้ยิน.

ตะโก ๑ : น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Diospyros วงศ์ Ebenaceae เปลือกสีดํา คลํ้า เช่น ตะโกสวน (D. malabarica Kostel.) ผลคล้ายมะพลับ ตะโกนา (D. rhodocalyx Kurz) ผลเล็ก ผล เปลือก และเนื้อไม้ใช้ทํายาได้.

ถะโกน : (โบ; กลอน) ก. ตะโกน.

โหวกเหวก : [โหฺวกเหฺวก] ว. มีเสียงดังเอะอะโวยวาย เช่น เรียกกันโหวกเหวก ตะโกน โหวกเหวก.

ก้อง ๑ : ว. ดังมากอย่างเสียงในที่จํากัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล เช่น เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง.

ปนาเทติ : ก. บันลือลั่น, แผดเสียง, ตะโกน, โห่ร้อง (ด้วยความยินดี)

วิกฺกนฺตติ : ก. ร้องเสียงดัง, ตะโกน

สทฺทายติ : ก. ทำเสียง, ตะโกน

อภิคชฺชติ : ก. ร้องแผดเสียง, ตะโกน, คำราม

อุนฺนทติ : ก. แผดเสียง, คำราม, ตะโกน

ตะโกน : มหาสทฺทํ นิจฺฉาเทสิ