ทะลึ่งตึงตัง : (ADV) ; impolitely ; Related:impertinently ; Def:ส่งเสียงดังเอะอะเอ็ดตะโรอย่างไม่มีมารยาท ; Samp:เด็กๆ เล่นของเล่นส่งเสียงทะลึ่งตึงตัง

กุกะมะเทิ่ง : (V) ; be insolent ; Related:be crude ; Syn:ทะลึ่งตึงตัง ; Samp:เขาเป็นผู้ชายกุกะมะเทิ่ง ทำให้ไม่มีใครกล้าเล่นกับเขา

ทะลึ่ง : (V) ; be insolent ; Related:be rude, be impolite ; Syn:ทะเล้น, ทะลึ่งตึงตัง ; Ant:สุภาพ ; Def:แสดงกิริยาหรือวาจาอันไม่สมควรในเรื่องที่มิใช่ธุระของตัวหรือในเวลาที่เขาไม่ต้องการ, แสดงกิริยาหรือวาจาอาจเอื้อมไม่รู้จักที่ต่ำสูง ; Samp:ลูกชายเขาทะลึ่งเอาการ

ทะลึ่งตึงตัง : ก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.