- ท่ามกลาง : น. ที่ซึ่งอยู่ระหว่างกลางสิ่งแวดล้อม เช่น อยู่ในท่ามกลางประชาชน.   ว. ระหว่างกลางสิ่งแวดล้อม เช่น อยู่ท่ามกลางอันตราย. (ไทยเดิม ท่าม ว่า ที่ เช่น ท่ามเหนือ ท่ามใต้). 
- กลวง ๒ : [กฺลวง] น. บริเวณ, ที่ว่าง, ท่ามกลาง, เช่น  ในกลวงป่าตาลนี้มีศาลาสองอัน. (จารึกสยาม). 
- กันดาล : [-ดาน] น. กลาง, ท่ามกลาง, เช่น ในกันดาลท้าวทงงหลายผู้ก่อนน้นน.  (ม. คําหลวง ทศพร). (ข. กณฺฎาล). 
- อัพภันดร, อัพภันตร : [อับพันดอน, ตะระ] น. ส่วนใน, ภายใน, ท่ามกลาง; ชื่อมาตราวัด ในบาลี ราว ๗ วา เป็น ๑ อัพภันดร. (ป.; ส. อภฺยนฺตร). 
- มัชฌ- : [มัดชะ-] น. ท่ามกลาง. (ป.; ส. มธฺย). 
- กรรมวาจา : [กำมะ-] น. คำประกาศกิจการในท่ามกลางสงฆ์.  (สฺ กรฺม + วาจา = คำ; ป. กมฺม + วาจา). 
- มัธยัสถ์ : [มัดทะยัด] ก. ใช้จ่ายอย่างประหยัด. (ส. มธฺยสฺถ ว่า ปานกลาง, ตั้งอยู่ในท่ามกลาง).