นาภิ, นาภี ๑ : น. สะดือ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาภี, เช่น พระพุทธรูปส่วนสูงวัดจาก พระบาทถึงพระนาภี, ท้อง เช่น ประชวรพระนาภี; ดุมเกวียน, ดุมรถ;  ศูนย์กลาง. (ป., ส.).
 
 อุณานาภี : น. แมงมุม. (ป. อุณฺณานาภี; ส. อูรฺณานาภิ).
 
 นาภี ๒ : น. ชะมด เช่น มฤคนาภี ว่า ตัวชะมด. (ป., ส.).
 
 อภิมุข : น. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร.  ว. หันหน้าตรงไป,  ตรงหน้า. (ป., ส.).
 
 กว้า : [กฺว้า] (โบ) ว. หรือ, อะไร, ทําไม, เป็นไร, บ้างซิ, บ้างเถิด,  ว้า, หวามใจ, เช่น ในรลุงนาภี พรั่นกว้า. (ทวาทศมาส).
 
 นาภิ : (อิต.) ดุม ชื่อของส่วนกลางล้อเกวียน หรือล้อรถที่มีรูสำหรับสอด, สะดือ, ท้อง, ศูนย์กลาง. วิ. นภตีติ นาภฺ หึสายํ, อิ, ณิ วา. ส.นาภิ, นาภี.
 
 นาภิ, นาภี : อิต. สะดือ, ท้อง; ดุมเกวียน, ดุมรถ
 
 อุณฺณนาภิ : (ปุ.) แมงมุม. วิ. อุณฺณามโย ตนฺตุ อุณฺณา, สา นาภิย มสฺส อุณฺณนาภิ. รัสสะ อา ที่ ณา. ส. อูรฺณานาภิ.
 
 ฆนนาภิ : ป. ควัน
 
 นิพฺพานาภิรต : ค. ผู้ยินดียิ่งในพระนิพพาน, ผู้พอใจในพระนิพพาน
 
 มหานาภิ : (อิต.) ดุมเกวียน.
 
 อุณฺณานาภิ : (ปุ.) แมงมุม. ไม่รัสสะ อา ที่ อุณฺณา.
 
 อนภิรทฺธิ : (อิต.) ความขึ้งเคียด, ความจำนงภัย, ความปองร้าย.วิ.ปรสมฺปตฺตีสุ นาภิรมตีติอนภิรทฺธิ.นอภิปุพฺโพ, รมุรมเณ, ติ.แปลงติเป็นทฺธิลบมุ.