บอกใบ้ : ก. แนะด้วยอุบาย, บอกเป็นเลศนัย.
บุ้ย, บุ้ยปาก : ก. ทําปากยื่นบอกใบ้ให้รู้.
บุ้ยใบ้ : ก. ทําปากยื่นประกอบกิริยาบอกใบ้ให้รู้.
ใบ้ : ว. ไม่สามารถจะพูดเป็นถ้อยคําที่คนทั่ว ๆ ไปเข้าใจได้, โดยปริยาย หมายความว่า นิ่งไม่พูด เช่น นั่งเป็นใบ้. ก. แสดงกิริยาท่าทางแทน ถ้อยคํา เช่น ภาษาใบ้; แนะด้วยอุบาย เช่น บอกใบ้, บอกเลศนัย เช่น ใบ้หวย.