bridle : (N) ; บังเหียน ; Related:เครื่องบังคับม้า ; Syn:harness

harness : (N) ; บังเหียน ; Related:เครื่องเทียมลาก, เครื่องเทียมม้า

leash : (N) ; บังเหียน

martingale : (N) ; บังเหียน

trace 2 : (N) ; บังเหียน

rein : (N) ; สายบังเหียน ; Related:บังเหียน ; Syn:bridle, strap

bit : (N) ; เหล็กที่ขวางปากม้าสำหรับดึงบังเหียน

harness : (VT) ; ใส่บังเหียน ; Related:ใส่เครื่องเทียมลาก

headstall : (N) ; ส่วนของบังเหียนม้าที่หุ้มศีรษะม้า ; Syn:headpiece

rein back/in : (PHRV) ; ดึงบังเหียน(ม้า)ควบคุมความเร็ว

rein up : (PHRV) ; ดึงบังเหียน(ม้า)ให้หยุด

unbridled : (ADJ) ; ซึ่งปลดบังเหียน

unharness : (ADJ) ; ปลดเครื่องบังเหียนออก ; Related:ปลดเกราะออก ; Syn:unyoke, unload, disencumber

บังเหียน : (N) ; rein ; Related:bridle ; Def:เครื่องบังคับม้าให้ไปในทางที่ต้องการ ทำด้วยเหล็กหรือไม้ใส่ผ่าปากม้า ที่ปลายมีห่วง 2 ข้างสำหรับผูกสายบังเหียนโยงไว้ให้ผู้ขี่ถือ ; Samp:คนควบคุมม้าถือบังเหียนเตรียมพร้อมจะออกตัวได้ทุกเมื่อ

ถือบังเหียน : (V) ; govern ; Related:be in the saddle, control, be in power ; Syn:ปกครอง ; Def:มีอำนาจบังคับให้เป็นไปตามต้องการ ; Samp:สมัยที่ท่านถือบังเหียนอยู่ต่างจังหวัด ท่านไม่เกรงกลัวใครเลย

บังเหียน : น. เครื่องบังคับม้าให้ไปในทางที่ต้องการ ทําด้วยเหล็กหรือไม้ใส่ ผ่าปากม้า ที่ปลายมีห่วง ๒ ข้างสําหรับผูกสายบังเหียนโยงไว้ให้ ผู้ขี่ถือ, โดยปริยายหมายความว่า อํานาจบังคับบัญชาให้เป็นไปใน ทางที่ต้องการ เช่น ถือบังเหียนการปกครองบ้านเมือง กุมบังเหียน.

ถือบังเหียน : ก. มีอํานาจบังคับให้เป็นไปตามต้องการ.

กระวิน ๑ : น. ห่วงที่เกี่ยวกันสําหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียน เหล็กผ่าปากม้า, ประวิน ก็ใช้. (ประวัติ. จุล), เครื่องร้อยสายรัด เอวพระภิกษุ (รัดประคด) ทําด้วยกระดูกสัตว์เป็นต้น มีรูกลาง เรียกว่า ลูกกระวิน. (รูปภาพ กระวิน)

ประวิน : น. ห่วงที่เกี่ยวกันสำหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียนหรือ เหล็กผ่าปากม้า, กระวิน ก็ว่า.

ผ่าปากม้า : ก. เอาบังเหียนซึ่งทำด้วยเหล็กหรือไม้ใส่เข้าไปในปากม้า.

รสฺมิ : อิต. รัศมี, แสงสว่าง; เชือก, บังเหียน

นาสารชฺช : (อิต.) เชือกที่รัดบนจมูกม้ากับ บังเหียน.

กณฺฐกปากส : ป. บังเหียน, เชือกบังเหียน

กณฺฐลตา : อิต. ปลอกคอเสื้อ; บังเหียนม้า

กุสา : (อิต.) เชือกที่รัดจมูกม้ากับบังเหียน. กุสฺ สิเลสเน, อ, อิตฺถิยํ อา. ส.กุศ.

ขลีน : (ปุ. นปุ.) บังเหียนม้า คือเครื่องบังคับม้าให้ไปตามที่ต้องการ ทำด้วยเหล็กหรือไม้ใส่ผ่าปากม้า ที่ปลายมีห่วงสองข้างสำหรับผูกสายบังเหียนโยงไว้ให้ผู้ขี่ถือ, เหล็กผ่าปากม้า. ขลุ (อัพ. นิบาต) ก็, ริม, ใกล้, แท้จริง, ได้ ยินว่า, เขาลือว่า, ห้าม, แล. ลงในอรรถ อนุสสวะ ปฏิเสธ ปรากฏ และ ปทปูรณะ.

มุขาธาน : (นปุ.) บังเหียน, บังเหียนม้า. วิ. มุขํ อติฏฺฐตีติ มุขาธานํ. มุข+อา+ฐา ธาตุ ยุ ปัจ. แปลง ฐา เป็น ธา.