อวชย : ค. แพ้, ปราชัย
อวชียติ : ก. แพ้, ปราชัย
ปราชย : (ปุ.) ความไม่ชนะแก่ข้าศึก, ความแพ้แก่ข้าศึก. ปร+ อชย. ความแพ้, ความพ่ายแพ้. ปราปุพฺโพ, ชิ ชเย, โณ. รเณยุทฺเธ โย ภงฺโค โส ปราชโย นาม. อภิฯ และ ฎีกาอภิฯ
ธนปราชย : ค. ผู้ปราชัยในทรัพย์, ผู้เสียทรัพย์
ปราเชติ : ก. ให้ปราชัย, ให้พ่ายแพ้, ปราบ
อปชิต : นป. ความพ่ายแพ้, ความปราชัย