พนาลี : น. แนวป่า. (ส. วนาลี).
 
 
 วนาลี : น. ทางป่า; แนวไม้. (ส.).
 
 
 อาลิ, อาลี : น. ทํานบ, คันนา; แถว, แนว, เช่น พนาลี ว่า แนวป่า. (ป., ส.).
 
 กุณิ, กุณี : น. คนง่อย. (ป., ส.); กระเช้า เช่น แลมีมือกุ?กุณีแลขอขุดธงง  ก็ท่องยงงไพรกันดาร เอามูลผลาหารในพนาลี. (ม. คําหลวง  วนปเวสน์).