อปิลาปน : นป. การไม่เลื่อนลอย, การไม่ฟั่นเฟือน ; การระบุ, การพูดเพ้อเจ้อ
คหณ คหน : (วิ.) จับ, ยึด, ถือ, ถือเอา, กุม, เรียน, ชิด, ชัฏ, รก, รกชัฏ, รกเรี้ยว (รกมาก), ฟั่นเฝือ.
ปปญฺเจติ : ก. ทำให้เนิ่นช้า, ชักช้า, ให้พิสดาร, กล่าวให้เยิ่นเย้อ, ทำให้ฟั่นเฝือ, อธิบาย, หลงผิด
อปาร : (นปุ.) ฝั่นนี้. วิ. ปารโตอญฺญํตีรํอปารํ.