- ภักษ, ภักษ์ : [พักสะ, พัก] น. เหยื่อ, อาหาร.  ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข). 
- บแรงภักษ์ : (โบ) ก. กินไม่ไหว. 
- วายุภักษ์ : น. ชื่อนกในวรรณคดี แปลว่า นกกินลม. (ส.). 
- ศากภักษ์ : น. คนที่กินแต่ผัก (ไม่กินเนื้อ). (ส.). 
- ภักษาหาร-  :  ดู ภักษ, ภักษ์.
 
- ภักขะ : น. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ). 
- ภักษา : น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต). 
- ภิกขุ : น. ภิกษุ. (ป.; ส. ภิกฺษุ).