language : (N) ; ภาษา ; Syn:speech, dialect

lingo : (N) ; ภาษา ; Syn:dialect

tongue : (N) ; ภาษา ; Syn:language

Hittite : (ADJ) ; เกี่ยวกับประชาชน, ภาษา และวัฒนธรรมของชนชาตินี้

lingo : (N) ; ภาษา (โดยเฉพาะภาษาต่างประเทศ) ; Syn:language

accidence : (N) ; ไวยากรณ์ที่เกี่ยวกับหน่วยคำเติม (ภาษา)

dead : (ADJ) ; ซึ่งไม่ใช้แล้ว (ภาษา) ; Related:ซึ่งสูญสิ้น, ซึ่งตายไปแล้ว, ซึ่งเลิกใช้แล้ว ; Syn:defunct, extinct, no longer in use, obsolete ; Ant:living, existing

ภาษา : (N) ; language ; Related:speech, words ; Syn:คำพูด ; Def:เสียงหรือกิริยาอาการที่ทำความเข้าใจกันได้, ถ้อยคำที่ใช้พูดกัน ; Samp:ปัญหาชายแดนภาคใต้มีสาเหตุมาจากความไม่เข้าใจซึ่งกันและกันในเรื่องของภาษา ระหว่างไทยพุทธ และคนมุสลิม

ภาส : (N) ; light ; Related:brightness ; Syn:แสง, ความสว่าง

ภาษามนุษย์ : (N) ; human language ; Syn:ภาษา ; Def:เสียงหรือกิริยาอาการที่ทำความเข้าใจกันได้, คำพูด, ถ้อยคำที่ใช้พูดกัน ; Samp:นักภาษาศาสตร์คือผู้ที่ศึกษาภาษามนุษย์โดยไม่จำกัดว่าเป็นภาษาอะไร

ภาษาคน : (N) ; human speech ; Related:human tongue, human language ; Syn:ภาษามนุษย์ ; Ant:ภาษาสัตว์ ; Samp:สัตว์ที่ถูกฝึกดีมักจะฟังภาษาคนรู้เรื่อง ; Unit:ภาษา

ภาษาปาก : (N) ; colloquialism ; Related:colloquial expression, spoken language ; Syn:ภาษาพูด ; Def:ภาษาหรือระเบียบคำที่พูดกันธรรมดาโดยไม่ได้เคร่งครัดกับไวยากรณ์อย่างภาษาหนังสือ ; Samp:ภาษาที่เราใช้พูดในชีวิตประจำวันเป็นภาษาปากที่ไม่ต้องพิถีพิถันเลือกใช้คำมากนัก ; Unit:ภาษา

ภาษาเขียน : (N) ; written language ; Syn:ภาษาทางการ, ภาษาสุภาพ ; Def:ภาษาที่ใช้ในงานเขียนซึ่งเป็นทางการมากกว่าภาษาพูด ; Samp:เขาใช้ภาษาเขียนมากเกินกว่าเหตุไปหลายครั้งทำให้เรื่องไม่มีสีสันเท่าไหร่ ; Unit:ภาษา

ภาษาถิ่น : (N) ; dialect ; Related:regional speech, localism, vernacular ; Syn:ภาษาย่อย ; Def:ภาษาที่มีสำเนียงพูดหรือคำศัพท์ที่แตกต่างกันไปตามผู้ใช้ที่อยู่ในถิ่นนั้นๆ เช่น ภาษาถิ่นเหนือ ; Samp:นักศึกษาจะเรียนรู้ภาษาถิ่นได้ดี ก็ต่อเมื่อเข้าไปอยู่ในถิ่นนั้นจริงๆ ; Unit:ภาษา

ภาษ : [พาด] ก. พูด, กล่าว, บอก. (ส.; ป. ภาส).

ภาษา : น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษา ราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม; เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยา อาการที่สื่อความได้ เช่น ภาษาพูด ภาษาเขียน ภาษาท่าทาง ภาษามือ; (โบ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ เช่น มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและ แต่งตัวตามภาษา. (พงศ. ร. ๓); (คอม) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม และกฎเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นเพื่อสั่งงานคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ภาษา จาวา; โดยปริยายหมายความว่าสาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจกัน, เช่น ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ทำงานไม่เป็นภาษา.

ภาส, ภาส– : [พาด, พาดสะ–, พาสะ–] น. แสง, สว่าง, แจ้ง. (ป., ส.).

ประภาษ : [ปฺระพาด] ก. ตรัส, บอก, พูด. (ส. ปฺรภาษ; ป. ปภาส).

วิภาษ : ก. พูดแตกต่าง, พูดแย้ง. (ส. วิ + ภาษฺ).

ภาษา : เสียงหรือกิริยาอาการซึ่งทำความเข้าใจซึ่งกันและกันได้, ถ้อยคำที่ใช้พูดจากัน, คำพูด

ภาษามคธ : ภาษาที่ใช้พูดในแคว้นมคธ, ภาษาของชาวแคว้นมคธ หมายถึง ภาษาบาลี

มคธภาษา : ภาษาของชนชาวมคธ, ภาษาของชนผู้อยู่ในแคว้นมคธ

สมนุภาสนา : การสวดสมนุภาสน์, สวดประกาศห้ามไม่ให้ถือรั้นการอันมิชอบ

ปฏิสัมภิทา : ความแตกฉาน, ความรู้แตกฉาน, ปัญญาแตกฉาน มี ๔ คือ ๑.อัตถปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในอรรถ ๒.ธัมมปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในธรรม ๓.นิรุตติปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในนิรุกติ คือ ภาษา ๔.ปฏิภาณปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในปฏิภาณ

ภาส : (วิ.) กล่าว, บอก, พูด. ภาสฺ วิยตฺติยํ วาจายํ, อ.

สมฺภาสน : (นปุ.) การพูดกัน, การเจรจากัน, การเจรจาปราศรัย, การพูดโต้ตอบกัน, สัมภาษณ์(การพูดแลกเปลี่ยนความคิดกัน). สํปุพฺโพ, ภาสฺ วจเน, ยุ. ส. สมฺภาษณ.

ทุพภาสิตาปตฺติ : (อิต.) อาบัติทุพภาษสิต. ต้องอาบัตินี้ เพราะพูดล้อเล่น เย้าเล่น กับ อุปสัมบัน หรืออนุปสัมบัน กระทบวัตถุมีชาติเป็นต้น พูดเจาะตัวหรือเปรยก็ตาม.

ภาสปกฺขิ : (ปุ.) นกแซงแซว, นกตระไน, นกกระไน. วิ. สุนฺทรากาเรน ปกฺเขน ยุตฺโต สกุโณ ปกฺขิ ภาสปกฺขิ.

ภาสติ : ก. กล่าว, ส่องแสง

ผู้ฉลาดในภาษา : นิรุตฺติกุสโล

รู้ภาษาบาลี : ปาลิภาสาชนนกา

อนุรักษ์ภาษาไทย : ทยฺยภาสารกฺข

กล่าวตาม, กล่าวซ้ำ : อนุภาสติ, อนุวาเจติ

กล่าว, บอก : อกฺขาต [กต.]; อกฺขติ, อภิภาสติ [ก.]

กล่าว, ปราศรัย : อชฺฌภาสติ [ก.]

พูด : กเถติ, ภาสติ, วทติ

พูดหยายคาย : ผรุสาย วาจาย, อกฺโกสกปริภาสโก

สันสฤต : สกฺกฏภาษา