อุญฺฉน : (นปุ.) การเสาะหา, ฯลฯ, ภิกษา. อุฉิ อุญฺเฉ, อ, ยุ.
อุญฺฉา : (อิต.) การเสาะหา, ฯลฯ, ภิกษา. อุฉิ อุญฺเฉ, อ, ยุ.
กฏจฺฉุภิกฺขา : อิต. ภิกษาทัพพีหนึ่ง, ข้าวทัพพีหนึ่ง
กฏจฺฉุภิกฺขามตฺตทาน : (นปุ.) การให้ซึ่งวัตถุ มีภิกษาทัพพีหนึ่งเป็นประมาณ. เป็น ทุ ตัป. มี วิเสสนบุพ. กับ., ฉ. ตุล. และ วิเสสนปุพ. กัม. เป็นท้อง. คำว่าหนึ่งเป็น คำเหน็บเข้ามา ไม่ใช่เอก ศัพท์.
ทารุปตฺติก : ค. ผู้มีบาตรทำด้วยไม้, ผู้ใช้บาตรในการขอภิกษา
ทุพฺภิกฺขพย : (นปุ.) ภัยคือภิกษาอัน...ได้โดย ยาก, ภัยอันเกิดแต่ภิกษาอัน...ได้โดยยาก, ภัยคือความไม่มีแห่งอาหาร, ภัยคือความขัดสนอาหาร, ทุพภิกขภัย.
ทุพฺภิกขุ : (วิ.) มีภิกษาอัน...ได้โดยยาก.
ภิกฺข : (ปุ.) ประชุมแห่งภิกษา. ณ ปัจ. สมุหตัท.
ภิกฺขาวจน : (นปุ.) การกล่าวซึ่งภิกษา, การออกชื่อภิกษา, การออกชื่ออาหาร.