มุขย- : [มุกขะยะ-] ว. สําคัญ, เป็นใหญ่. (ส.).
มุขยประโยค : น. ชื่อประโยคในตําราไวยากรณ์ได้แก่ ประโยคที่มี ประโยคอื่นเป็นส่วนขยาย.
อนุประโยค : น. ประโยคเล็กที่ทำหน้าที่แต่งมุขยประโยคให้ได้ความดีขึ้น แบ่งเป็น ๓ ชนิด คือ นามานุประโยค คุณานุประโยค และวิเศษณานุประโยค.
โมกข์ ๒ : ว. หัวหน้า, ประธาน. (ป.; ส. มุขฺย).