มุทฺธ : (วิ.) เขลา, โง่, หลง. มุหฺ เวจิตฺเต, โต. แปลง ต เป็น ทฺธ ลบ หฺ.
มุทฺธตา : อิต. ความโง่เง่า
มุทฺธา : อิต. ศีรษะ, ยอด
มุทฺธาภิสิตฺต : (วิ.) รดแล้วที่ศรีษะ, ผู้ได้รับมุรชาภิเสกแล้ว.
มิทฺธ : (นปุ.) ความท้อแท้, ความเฉื่อยชา, ความเชื่อมซึม, ความหาวนอน, ความง่วง, ความง่วงงุน, ความว่วงโงก. สภาวะคร้านกาย ชื่อว่า มิทธะ. มิทฺ การิยกฺขมเน, โต. แปลง ต เป็น ทฺธ ลบที่สุดธาตุ. มิหฺ สติวิหนเน, โต. แปลง ต เป็น ทฺธ ลบ หฺ หรือ มิหฺ อสามตฺถิเย.
มิทฺธี : (วิ.) มีความท้อแท้, ฯลฯ.
สิคฺคุ : (ปุ.) มะรุม วิ. มิทฺธํ วินาสนตฺถํ เสรียเตติ สิคฺคุ, สิ เสวายํ, คุ, คฺสํโยโค.
องฺคุลิมุทฺทา : (อิต.) หัวแหวนมีอักษร, แหวนตรา, แหวนมีอยู่ที่นิ้วมือ. วิ. องฺคุลิมุทฺทา.ส.ตัป.องฺคุลิ+มุทฺธาเป็นองฺคุลิมุทฺธา บ้าง.