นาม : (นปุ.) ความน้อนไป, ความน้อมไปใน อารมณ์ทั้ง ๖, ชื่อ, นาม คือคำชนิดหนึ่ง ในไวยากรณ์ สำหรับเรียก คน สัตว์ ที่ และสิ่งของต่างๆ หรือชื่อของสิ่งที่มิใช่รูป คือจิตและเจตสิก เรียกว่านามธรรมหรือ อรูปธรรม ซึ่งเป็นคู่กับ รูปธรรม. วิ. นมฺยเต อตฺถยเต อตฺถยสฺวิติ นามํ. นาเมหิ นามยตีติ วา นามํ. ส. นามนฺ.
นามเธยฺย : (นปุ.) ชื่ออันบุคคลพึงทรงไว้, การตั้งชื่อ, การทรงชื่อ, ชื่อ, นามไธย (ตั้งชื่อ). ส. นามเธย.
ปรมาภิเธยฺย : (นปุ.) ชื่ออย่างยิ่ง, ชื่อ, ปรมา- ภิไธย (ชื่อ ) ใช้เฉพาะพระเจ้าแผ่นดิน.
ส.นาม. นามกร : (ปุ.) อันกระทำซึ่งชื่อ, การทำซึ่งชื่อ, ชื่อ, นามกร. ส.นามกรณ.
สมญฺญา : (อิต.) นาม, ชื่อ, สมัญญา, สมญา, สมเญศ. วิ. สมฺมา อาชานาติ สมํ ชานาติ เอตายาติ สมญฺญา สํปุพฺโพ, ญา อวโพธเน, อ.
ระบุชื่อ : นามานิ คเหตฺวา
ชื่อเสียง : กิตฺติคุโณ, กิตฺติสทฺโท
กิตติศัพท์, ชื่อเสียง : กิตฺตสทฺโท [ป.]
เกียรติ, ชื่อเสียง : กิตฺติ, กิตฺตี [อิ.]
ไม่มีชื่อเสียง : อปญฺญาต, อปากฏ
รบพุ่งกัน : อญฺญมญฺญํ ยุทฺธมกํสุ
การรบ : ยุทฺธํ
การรบ, ศึก : สงฺคาโม, สมฺปหาโร, สมรํ, สมรํ, อาโยธนํ, รโณ, อาชิ, สํยุโค, อาหโว, ยุทฺธํ
เชื่อ : สทฺทหิตฺวา, ปฏิสญฺจิกขนฺต, ปสาเทตฺวา, ขโม, สทฺเทตวา