ลูกบุญธรรม : น. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัว.
ลูกเลี้ยง : น. ลูกที่ติดพ่อหรือแม่มา; ลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยง ต่างลูก, ลูกบุญธรรม ก็ว่า.
บุญธรรม : น. เรียกลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัวว่า ลูกบุญธรรม, ถ้าจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย เรียกว่า บุตร บุญธรรม.