สนิทใจ : (ADV) ; trustfully ; Related:credibly ; Syn:วางใจ ; Ant:คลางแคลงใจ, ตะขิดตะขวงใจ ; Def:ไม่รู้สึกขัดข้องตะขิดตะขวงที่จะทำ ; Samp:เธอร่วมหุ้นกับเขาอย่างสนิทใจและไม่เคยคิดว่าจะถูกโกงแบบนี้

ตะขิดตะขวง : (V) ; embarrass ; Related:hesitate, be reluctant, be bashful, shy, be shamed ; Syn:กระดาก, กระอักกระอ่วน, อับอาย, กระดากอาย, ละอายใจ ; Ant:สนิทใจ, สะดวกใจ ; Def:อาการที่ทำโดยไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจเพราะกระดากอายเป็นต้น ; Samp:เธอรู้สึกตะขิดตะขวงที่จะไปไหนๆ กับเขาตามลำพัง

สนิทใจ : ว. ไม่มีอะไรต้องแคลงใจหรือสงสัย เช่น เชื่ออย่างสนิทใจ, ถ้าใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่สนิทใจ หมายความว่า มีลักษณะพึง รังเกียจ เช่น พื้นสกปรกนั่งแล้วไม่สนิทใจ ผ้าเช็ดมือในห้องน้ำรวม ใช้ได้ไม่สนิทใจเลย.