ปราษณี : [ปฺราดสะนี] น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณี; ป. ปณฺหิ).
ปัณหิ : น. ส้นเท้า. (ป.; ส. ปารฺษณิ).
ปารษณี : [ปาดสะนี] (แบบ) น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณิ; ป. ปาสณิ, ปณฺหิ).
ส้น : น. ส่วนท้ายของเท้า เช่น อย่าเดินลงส้น รองเท้ากัดส้น, เรียกเต็มว่า ส้นเท้า, ส่วนท้ายของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ส้นปืน.
ส้นตีน : (ปาก) น. ส้นเท้า, (มักใช้เป็นคำด่า).
สั่นเทา : ก. สั่นรัว ๆ อย่างคนเป็นไข้.
จบเห่ : (ปาก) ก. หมดเสียง; สิ้นท่า, หมดท่า; ยุติ.