hit on : (PHRV) ; โขก ; Related:ชน, โหม่ง, ตี, ฟาด ; Syn:knock against

เหม่ง : (ADJ) ; bald ; Related:glossy, shiny, bright ; Syn:เหน่ง, ใส ; Samp:นกชนิดนี้เป็นนกหัวเหม่งอย่างนกตะกรุม

เหม่ง : (V) ; be bald ; Related:be glossy, be shiny, be bright ; Syn:เหน่ง, ใส, เป็นมัน ; Samp:หัวของผู้ชายคนนั้นเหม่งมาก เห็นมาแต่ไกล

เหม่ง : (ADV) ; sound of a gong ; Def:เสียงดังเช่นนั้น ; Samp:ฉันได้ยินเสียงฆ้องดังเหม่งๆ อยู่ไกลๆ ดังมาจากวัดท้ายหมู่บ้าน

โหม่ง : (ADV) ; onomatopoeia from the sound produced by striking a gong ; Related:sound of a gong ; Def:มีเสียงอย่างเสียงฆ้อง ; Samp:พระตีระฆังเสียงดังโหม่งๆ ไปไกล

โหม่ง : (V) ; hit (a ball) with the head ; Related:head (a ball), bounce (a ball) with a head ; Def:เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น ; Samp:เขาโหม่งลูกบอลเข้าประตูไปเป็นลูกสุดท้ายก่อนจบการแข่งขัน

เหม่ง ๑ : [เหฺม่ง] ว. ใส, เป็นมัน.

โหม่ง ๑ : [โหฺม่ง] ก. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น, โดย ปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เช่น หัวโหม่งพื้นเครื่องบินโหม่งโลก.

โหม่ง ๒ : [โหฺม่ง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฆ้องคู่. ว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง.

เหม่ง ๒ : ว. มีเสียงดังเช่นนั้น.

พิณพาทย์ : น. ชื่อเรียกวงดนตรีไทยซึ่งประกอบด้วยเครื่องเป่า คือ ปี่ผสมกับเครื่องตี ได้แก่ ระนาดและฆ้องวงชนิดต่าง ๆ เป็นหลัก และเครื่องกำกับจังหวะ เช่น ฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง ตะโพน กลองทัด กลองแขก และกลองสองหน้า, ปี่พาทย์ ก็เรียก.