hapless : (ADJ) ; เคราะห์ร้าย ; Related:อาภัพ, อับโชค, ซวย ; Syn:luckless, unfortunate, unlucky ; Ant:fortunate, lucky

misfortune : (N) ; โชคร้าย ; Related:ความอาภัพ, เคราะห์ร้าย ; Syn:unluckiness, trouble ; Ant:good luck, good fortune

อาภัพ : (ADJ) ; unlucky ; Related:ill-fated, luckless, unfortunate ; Syn:อับโชค ; Ant:เคราะห์ดี, มีวาสนา ; Def:ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, ตกอับ ; Samp:สมัยที่เขายังมีชีวิตอยู่ได้เล่าให้บรรดาเพื่อนๆ ฟังว่า ตนเป็นคนอาภัพ เพราะไม่มีพ่อแม่พี่น้อง

อาภัพ : (V) ; be unlucky ; Related:be ill-fated, be hapless, be luckless ; Syn:อับโชค ; Ant:เคราะห์ดี, มีวาสนา ; Def:ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, ตกอับ ; Samp:เด็กที่เกิดมาอย่างบริสุทธิ์ แต่ถูกทำนายว่าโตขึ้นจะอาภัพ พ่อแม่พึ่งไม่ได้ ถ้าพ่อแม่เชื่อก็อาจมีอคติ เลี้ยงดูด้วยความหวาดระแวง ในที่สุดก็เลยอาภัพไปจริงๆ

ผู้อาภัพ : (N) ; one who is unlucky ; Related:unfortunate ; Syn:คนอาภัพ ; Ant:ผู้มีวาสนา ; Def:ผู้ที่มีวาสนาน้อย ; Samp:คุณชายน้อยเป็นผู้อาภัพแห่งบ้านทรายทอง ; Unit:คน

ความอาภัพ : (N) ; misfortune ; Related:haplessness, unluckiness ; Syn:ความเคราะห์ร้าย, การอับโชค, การตกอับ ; Def:การที่มีวาสนาน้อย ; Samp:พระเอกของเรื่องสร้างความประทับใจให้แก่เราได้ด้วยความอาภัพของเขา

ความเจ็บช้ำ : (N) ; hurt ; Related:pan, distress, pang ; Syn:ความเจ็บช้ำน้ำใจ, ความเจ็บปวดรวดร้าว ; Samp:เด็กสาววัยย่างสิบหกผู้นี้มีชะตาชีวิตที่อาภัพผ่านความเจ็บช้ำและความเลวร้ายมามาก

อาภัพ : [พับ] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, ตกอับ. (ป. อภพฺพ ว่า ไม่สมควร).

อาภัพเหมือนปูน : (สำ) ทำดีแต่มักถูกมองข้ามไปหรือไม่มีใคร มองเห็น คล้ายในการกินหมาก จะต้องมีหมาก พลู ปูน ๓ อย่าง ประกอบกัน แต่คนมักพูดว่า กินหมากกินพลู โดยมิได้พูดถึง ปูนเลย จะพูดถึงบ้างก็เป็นไปในทางที่ไม่ดีว่า ปูนกัดปาก.

อปภาคย์, อัปภาคย์ : [อะปะพาก, อับปะพาก] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนา น้อย, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์. (ส.).

อัปภาคย์ : [อับปะ] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย; ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง. (อิเหนา), นิยมใช้ เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. (ส.).

เจ้าทุกข์ : น. ผู้ที่เสียหายได้รับทุกข์หรือเดือดร้อน, ผู้ที่ไม่มีความสุขใจ. ว. ที่มีหน้าเศร้าอยู่เสมอ เช่น เด็กคนนี้อาภัพ หน้าตาเจ้าทุกข์.

อาภัพ : ไม่สมควร, ไม่สามารถ, เป็นไปไม่ได้ (จากคำบาลีว่า อภพฺพ เช่น ผู้กระทำมาตุฆาต ไม่สามารถบรรลุมรรผล, พระโสดาบันไม่สามารถทำมาตุฆาต เป็นต้น); ไทยใช้เฉพาะในความว่า ไม่ควรจะได้จะถึงสิ่งนั้นๆ, ไม่มีทางจะได้สิ่งที่มุ่งหมาย, วาสนาน้อยตกอับ ดู อภัพบุคคล

อภพฺพ : (วิ.) ไม่ชอบ, ไม่ควร, ไม่สมควร, ไม่เป็นไปได้, เป็นไปไม่ได้, อาภัพ(ตกอับวาสนาน้อย).ส.อภวฺย.

ปุริสาธม : (ปุ.) บุรุษต่ำต้อย, บุรุษผู้เลวทราม, บุรุษผู้อาภัพ. ปุริส+อธม.