อายตฺต : (วิ.) ผู้พึ่ง, ผู้พึ่งพิง, ผู้อาศัย, ผู้อยู่ในอำนาจ.อาปุพฺโพ, ยตฺปยตเน, โต.
อายตฺตตมน : ค. ผู้มีใจขวนขวาย, ผู้ขยัน
อายตฺตตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้พึ่งพิง, ฯลฯ, ความเป็นแห่งบุคคลผู้ขยัน, ฯลฯ.
อายต : (วิ.) กว้าง, กว้างขวาง, ยาว, ยืด, แผ่ออกไป.อาปุพฺโพ, ยตฺอายเต, อ.อิคมเนวา.โต.แปลงอิเป็นเอ เอ เป็นอย ทีฆะ.ส.อายต.
อายต, - ตก : ค. ยื่น, แผ่ออก