อุมงฺค อุมฺมงฺค : (ปุ. นปุ.) ช่องเป็นที่ไปใน เบื้องต่ำ, ทางใต้ดิน, ท่อน้ำ, อุมงค์, อุโมงค์. อโธปุพฺโพ, มคิ คติยํ, อ, ธโลโป, อสฺสุ. ศัพท์หลังซ้อน มฺ.
อุมฺมคฺค : ป. อุโมงค์, ทางใต้ดิน, ทางระบายน้ำ, ทางแยก
พิฬาลี : อิต. แมวตัวเมีย, นางแมว; พืชที่มีหัวใต้ดินชนิดหนึ่ง, มันมือเสือ
สนฺธิจฺเฉท : (วิ.) ผู้ตัดซึ่งที่ต่อ, ฯลฯ, ผู้ตัดช่อง, ผู้ตัดช่องย่องเบา, ผู้ขุดอุโมงค์.
อาวาฏ : (ปุ.) ขุม, หลุม, บ่อ, หลุมดิน, โพรง ใต้ดิน, ปล่อง. อวฺ รกฺขเณ, อาโฏ. ทีฆะ ตันธาตุ.
อุมงฺค : ป. ปัญญา; ถ้ำ