- อ่อนจิตอ่อนใจ, อ่อนใจ, อ่อนอกอ่อนใจ : ก. เหนื่อยใจ, ระอาใจ, ท้อใจ. 
- โหย : [โหยฺ] ก. อ่อนกําลัง, อ่อนใจ; ครวญถึง, รํ่าร้อง; มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ  เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้. 
- ระทวย ๑ : ว. อ่อนช้อย, อ่อนใจ. 
- ละเหี่ย : ก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า. 
- ระทดระทวย : ว. อ่อนอกอ่อนใจ เช่น เขาเสียการพนัน  จนหมดตัวเดินระทดระทวย ออกมา. 
- ละห้อยละเหี่ย : ว. อาการที่อ่อนอกอ่อนใจเพราะผิดหวังหรือเหนื่อย มากเป็นต้น เช่น เดินละห้อยละเหี่ย.