emphasize : (VT) ; ให้ความสำคัญ ; Related:ตอกย้ำ, เน้น, เน้นหนัก, ย้ำ, เน้นย้ำ ; Syn:accentuate, highlight, stress

heavy : (ADJ) ; หนัก ; Related:ซึ่งมีน้ำหนักมาก ; Syn:weighty

accent : (VT) ; เน้น ; Syn:stress

hefty : (ADJ) ; หนัก

highlight : (VT) ; เน้น ; Syn:emphasize

loud : (ADJ) ; เน้น ; Syn:emphatic, insistent

punctuate : (VT) ; เน้น ; Syn:emphasize

เน้นหนัก : (V) ; stress ; Related:emphasize, accentuate, highlight, play up, underline ; Syn:เน้น, เน้นย้ำ ; Def:ให้ความสำคัญ ; Samp:คำสอนของขงจื้อเน้นหนักที่ความเป็นผู้มีศีลธรรมดีงามและศีลธรรม

หนัก : (V) ; focus ; Related:emphasize, center ; Syn:เน้น, ให้ความสำคัญ ; Def:เน้น, ให้ความสำคัญ ; Samp:การศึกษาของไทยในสมัยกรุงศรีอยุธยาหนักไปทางวิชาอักษรศาสตร์และวิชาช่างเป็นส่วนใหญ่

เน้น : (V) ; emphasize ; Related:stress, accentuate, highlight, play up, underline ; Syn:เน้นย้ำ, ย้ำ ; Def:ทำให้หนักแน่นเพื่อให้เห็นความสำคัญ (ใช้แก่กริยาพูด) เช่น เน้นถ้อยเน้นคำ ; Samp:มาตรการต่างๆ ของรัฐบาลที่กำลังทำอยู่เวลานี้ได้เน้นแก้ปัญหาเศรษฐกิจโดยเฉพาะปัญหาสถาบันการเงินการขาดสภาพคล่อง

หนัก : (V) ; weigh ; Syn:มีน้ำหนัก ; Ant:เบา ; Def:สมบัติของสิ่งที่ต้องใช้แรงมากเข้าต้าน ซึ่งอาจวัดได้ด้วยการชั่ง ; Samp:ยอดปรางค์ของวัดแห่งนี้เป็นรูปโดมใหญ่ สร้างด้วยหินหนัก 18 ตัน

หนัก : (ADV) ; severely ; Related:harshly, seriously, forcefully ; Syn:มาก, สาหัส, แรง, ร้ายแรง ; Ant:เบา, เล็กน้อย, น้อย ; Def:รุนแรง, หนักไป, แรงไป ; Samp:ฝ่ายพันธมิตรได้ทุ่มเทแสนยานุภาพทางอากาศโจมตีอิรักอย่างหนัก

หนัก : (ADJ) ; a lot ; Related:plentifully, abundantly ; Def:ใช้แทนคำ อุจจาระ ; Samp:เขาท้องเสีย จึงถ่ายหนักทั้งวัน

หนัก : (ADJ) ; much ; Ant:น้อย ; Def:มาก ; Samp:หล่อนไม่ใช่คนที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่มาจากไหน

เน้น : ก. ทําให้หนักแน่นเพื่อให้เห็นความสําคัญ (ใช้แก่กริยาพูด) เช่น เน้น ถ้อยเน้นคํา, ลงเสียงหนัก เช่น เน้นเสียง, กดให้แน่น เช่น เน้นเหงือก

หนัก : ว. มีน้ำหนักมาก, ตรงข้ามกับ เบา; แรง เช่น ฝนตกหนัก, รุนแรง เช่น รบหนัก ไข้หนัก, มาก เช่น บุญหนักศักดิ์ใหญ่; ที่ให้ผลช้ากว่าปรกติ เช่น ทุเรียนหนัก ข้าวหนัก.

เน้นฟัน. : ว. ให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น พูดเน้น.

รีดนาทาเน้น, รีดนาทาเร้น : ก. ขูดรีดเอาทรัพย์สินจนแทบหมดเนื้อหมดตัว; เคี่ยวเข็ญให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกินกำลังความสามารถ เช่น รีดนาทาเน้นเด็ก ให้ทำงานหนัก.

หนักกบาล, หนักกบาลหัว : (ปาก) ว. เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ถึงจะแก่คาบ้าน ก็ไม่หนักกบาลหัวใคร. (เพลงพื้นบ้าน), หนักกะลาหัว หนักหัว หรือ หนักหัวกบาล ก็ว่า.

ทวารหนัก : ช่องอุจจาระ

กรรม ๑๒ : กรรมจำแนกตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการให้ผล พระอรรถกถาจารย์รวบรวมแสดงไว้ ๑๒ อย่างคือ หมวดที่ ๑ ว่าด้วยปากกาล คือ จำแนกตามเวลาที่ให้ผล ได้แก่ ๑.ทิฏฐธรรมเวทนียกรรม กรรมให้ผลในปัจจุบัน คือในภพนี้ ๒.อุปปัชชเวทนียกรรม กรรมให้ผลในภพที่จะไปเกิด คือในภพหน้า ๓.อปราปริยเวทนียกรรม กรรมให้ผลในภพต่อๆไป ๔.อโหสิกรรม กรรมเลิกให้ผล หมวดที่ ๒ ว่าโดยกิจ คือจำแนกการให้ผลตามหน้าที่ ได้แก่ ๕.ชนกกรรม กรรมแต่งให้เกิด หรือกรรมที่เป็นตัวนำไปเกิด ๖.อุปัตถัมภกกรรม กรรมสนับสนุน คือเข้าสนับสนุนหรือซ้ำเติมต่อจากชนกกรรม ๗.อุปปีฬกกรรม กรรมบีบคั้น คือเข้ามาบีบคั้นผลแห่งชนกกรรมและอุปัตถัมภกกรรมนั้นให้แปรเปลี่ยนทุเลาเบาบางหรือสั้นเข้า ๘.อุปฆาตกกรรม กรรมตัดรอน คือกรรมแรงฝ่ายตรงข้ามที่เข้าตัดรอนการให้ผลของกรรม ๒ อย่างนั้นให้ขาดหรือหยุดไปทีเดียว หมวดที่ ๓ ว่าโดยปากทานปริยาย คือจำแนกตามลำดับความแรงในการให้ผล ได้แก่ ๙.ครุกกรรม กรรมหนัก ให้ผลก่อน ๑๐.พหุลกรรม หรือ อาจิณณกรรม กรรมทำมากหรือกรรมชิน ให้ผลรองลงมา ๑๑.อาสันนกรรม กรรมจวนเจียน หรือกรรมใกล้ตาย ถ้าไม่มี ๒ ข้อก่อนก็จะให้ผลก่อนอื่น ๑๒.กตัตตากรรม หรือ กตัตตาวาปนกรรม กรรมสักว่าทำ คือเจตนาอ่อน หรือมิใช่เจตนาอย่างนั้น ให้ผลต่อเมื่อไม่มีกรรมอื่นให้ผล

ขราพาธ : อาพาธหนัก, ป่วยหนัก

ขันติ : ความอดทน คือ ทนลำบาก ทนตรากตรำ ทนเจ็บใจ, ความหนักเอาเบาสู้ เพื่อบรรลุจุดหมายที่ดีงาม

ครุ : เสียงหนัก ได้แก่ ทีฆสระ คือ อา อี อู เอ โอ และสระที่มีพยัญชนะสะกด ซึ่งเรียกว่า สังโยค เช่น พุทฺโธ โลเก อุปฺปนฺโน

ครุ : (วิ.) ใหญ่, มาก, หนัก, สูง, สูงสุด, ให้ คร่ำคร่ายาก. ลง ก สกัด เป็น ครุก บ้าง.

คุรุ : (วิ.) ใหญ่, หนัก, สูง, สูงสุด.

ถูล : (วิ.) เต็ม, ฯลฯ, หนัก, เขลา, โง่, ถูลฺ ปริพฺรูเน, อ.

ปพาฬฺห : ๑. กิต. (อันเขา) ชักออก, ดึงออก, มาแล้ว; ๒. ค. (อาการเจ็บปวดหรือป่วย) แรง, หนัก, เพียบหนัก

อติคาฬฺห : ค. หนาแน่น, หนัก, รุนแรง

หนัก : ครุก, ภาริย

ทวารหนัก, วัจมรรค : ปายุ, คุทํ [ปุ.]

พยายามอย่างหนัก : ทฬฺหปรกฺกโม

อาหารหนัก : ขาทนียํ

กระชับ, แน่น : กุฏุกุญฺจก [ค.]

คาง : หนุ, หนุกํ [ถี.]