languid : (ADJ) ; อ่อนเปลี้ย ; Related:เพลีย, อ่อนเพลีย, เหนื่อยอ่อน, อ่อนกำลัง, เพลียแรง ; Syn:weak, feeble, weary, exhausted, debilitated ; Ant:vigorous

exhausted : (ADJ) ; เหน็ดเหนื่อย ; Related:หมดเรี่ยวแรง, เพลีย, อ่อนแรง, อ่อนล้า, อ่อนระโหย, อ่อนเปลี้ยเพลียแรง, เหนื่อย ; Syn:fatigued, spent, tired out

feeble : (ADJ) ; อ่อนกำลัง ; Related:อ่อนแรง, กะปลกกะเปลี้ย ; Syn:fragile, strengthless

languor : (N) ; ความอ่อนเพลีย ; Related:ความอ่อนเปลี้ยเพลียแรง, ความเซื่องซึม, ความเชื่องช้า ; Syn:weakness

เปลี้ย : (V) ; tire ; Related:exhaust, be feeble, fatigue ; Syn:เพลีย, เหนื่อย, เมื่อย, กะปลกกะเปลี้ย, อ่อนล้า, อ่อนเพลีย, ล้า, อิดโรย, อ่อนเปลี้ย ; Ant:สดชื่น, กระปรี้กระเปร่า ; Def:ขาดกำลังที่จะเคลื่อนไหวได้ตามปกติ ; Samp:ผมเปลี้ยเต็มที หลังเสร็จงานนี้ต้องขอพักยาวแล้ว

กะปลกกะเปลี้ย : (ADJ) ; tired ; Related:exhausted ; Syn:อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่มีแรง ; Ant:กระปรี้กระเปร่า, กระฉับกระเฉง ; Samp:ดูเขาท่าทางกะปลกกะเปลี้ยเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน

ปลกเปลี้ย : (V) ; be weak ; Related:be feeble, be exhausted, be tired ; Syn:เพลีย, กะปลกกะเปลี้ย, อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย ; Samp:สภาพเขาปลกเปลี้ยมากหลังจากที่นั่งหลังขดหลังแข็งพิมพ์งานมาทั้งวัน

อ่อนเปลี้ย : (V) ; be exhausted ; Related:be tired, be listless, be weak, be fatigued, be knackered ; Syn:กะปลกกะเปลี้ย ; Ant:กระปรี้กระเปร่า, กระฉับกระเฉง ; Def:เพลียมาก ; Samp:เขาอยู่กึ่งกลางแม่น้ำ กำลังอ่อนเปลี้ย ไม่รู้ว่าไปอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร

กะปลกกะเปลี้ย : (V) ; be tired ; Related:be feeble, weary ; Syn:อ่อนแอ ; Samp:เขายังกะปลกกะเปลี้ยอยู่เลย

ง่อยเปลี้ยเสียขา : (V) ; be lame ; Related:be crippled, be disabled ; Syn:พิการ, ง่อย ; Ant:ปกติ ; Def:มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปกติ ; Samp:เธอเป็นคนโชคดีมากนะที่ไม่ได้เกิดมาเป็นคนง่อยเปลี้ยเสียขา

อ่อนเปลี้ยเพลียแรง : (V) ; be exhausted ; Related:weaken, be weary, fatigue ; Syn:อ่อนเพลีย, อ่อนระโหยโรยแรง, เพลีย, อ่อนล้า, อ่อนแรง ; Def:เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ; Samp:เมื่อคู่ต่อสู้อ่อนเปลี้ยเพลียแรงลงต่างก็จะรามือกันไปเอง

เปลี้ย : [เปฺลี้ย] ว. ขาดกําลังที่จะเคลื่อนไหวได้ตามปรกติ เช่น แขนขาเปลี้ย ไปหมด; เพียบ เช่น เรือเปลี้ยนํ้า.

กะปลกกะเปลี้ย : [-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.

ปลกเปลี้ย : [ปฺลกเปฺลี้ย] ก. กะปลกกะเปลี้ย.

อ่อนเปลี้ย : ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น อ่อนเปลี้ยเพลียแรง.

กระบั้วกระเบี้ย : ว. กระปั้วกระเปี้ย, กะปลกกะเปลี้ย, เดินไม่คล่องแคล่ว (อย่างผู้รื้อไข้).

ปลย : นป. สิ้นกัปป์, ประลัย

ฉินฺนิริยาปถ : (วิ.) ผู้มีอิริยาบถอันขาดแล้ว (คน เปลี้ย), ผู้มีอิริยาบถคืออันไปเป็นต้น อัน ขาดแล้ว. วิ. ฉินฺโน คมนาทิริยาปโถ โส ฉินฺนิริยาปโถ.

โกณฺฐ : ป. คนเปลี้ย; คนง่อย

ปีฐสปฺปี : ป. คนง่อย, คนเปลี้ย

องฺคุองฺคู : (ปุ.) คนมีอวัยวะบกพร่อง, คนเปลี้ย, คนง่อย. องฺคปุพฺโพ, อูนฺปริหานิเย, กฺวิ, นฺโลโป. ศัพท์ต้นรัสสะ.

องฺคุ องฺคู : (ปุ.) คนมีอวัยวะบกพร่อง, คน เปลี้ย, คนง่อย. องฺคปุพฺโพ, อูนฺปริหานิเย, กฺวิ, นฺโลโป. ศัพท์ต้นรัสสะ.