Dictionary: English,Thai,Pali

gaucherie : (N) ; ความเปิ่นเชย ; Related: ; Syn:clumsiness, boorishness

shuffle : (VT) ; ผสม ; Related:

mix up : (PHRV) ; ผสม ; Related:

churn into : (PHRV) ; ปั่น ; Related: ; Syn:churn to

churn to : (PHRV) ; ปั่น ; Related: ; Syn:churn into

contaminant : (N) ; สิ่งปนเปื้อน

contamination : (N) ; การปนเปื้อน

เปิ่น : (ADJ) ; awkward ; Related: ; Syn:เก้อ, เก้อเขิน, เคอะเขิน, ซุ่มซ่าม, เงอะงะ, เซ่อซ่า ; Def:ที่มีกิริยาอาการผิดแปลกไปจากปกติที่เป็นอยู่ในหมู่พวก ; Samp:ใครจะรู้ว่า ชายชราท่าทางเปิ่นคนนั้นจะเคยเป็นทหารที่ผ่านการศึกมานับไม่ถ้วน

เปิ่น : (V) ; be awkward ; Related: ; Syn:เก้อ, เก้อเขิน, เคอะเขิน, ซุ่มซ่าม, เงอะงะ, เซ่อซ่า ; Def:แสดงกิริยาอาการหรือกระทำการใดๆ ผิดแปลกไปจากปกติที่เป็นอยู่ในหมู่พวก ; Samp:เขาเปิ่นเพราะเต้นรำไม่เป็น

เปิ่น : (ADV) ; embarrassingly ; Related: ; Syn:ซุ่มซ่าม, เงอะงะ, เซ่อซ่า ; Def:อย่างมีกิริยาอาการผิดแปลกไปจากปกติที่เป็นอยู่ในหมู่พวก ; Samp:พวกเราต้องคอยดูแลป้าแกดีๆ อย่าให้แกทำอะไรเปิ่นอีก

เด๋อ : (ADJ) ; clumsy ; Related: ; Syn:เด๋อด๋า, เปิ่น, เร่อร่า ; Samp:เขาท่าทางเด๋อเมื่อต้องปรากฏตัวต่อหน้าชุมชน

เด๋อด๋า : (ADJ) ; awkward ; Related: ; Syn:เด๋อ, เปิ่น, เร่อร่า ; Samp:คนแก่สามสี่คนจูงมือเด็กๆ หน้าตาเด๋อด๋า

ปน : (V) ; mix ; Related: ; Syn:ประสม, แกมกัน, รวมกัน, ประสาน, ผสาน, ปนเป, ผสมผสาน, ผสม, คละเคล้า ; Samp:บางคนชอบทานข้าวที่มีข้าวจ้าวปนกับข้าวเหนียว

ปะปน : (V) ; confuse ; Related: ; Syn:ปน ; Def:สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน ; Samp:ผมจะขอย้ำอีกครั้งหนึ่งว่าจงอย่าเอาแลนไปปะปนกับระบบ UNIX ที่โยงกันเป็นเน็ตเวิร์ค

เปิ่น : (ปาก) ว. แสดงกิริยาอาการหรือกระทําการใด ๆ ผิดแปลกไปจาก ปรกติที่เป็นอยู่ในหมู่พวกหรือที่นิยมกันตามประเพณี เช่น แต่งตัวเปิ่น ทำท่าเปิ่น.

ปน : ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทย ปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน, ถ้าเอาส่วน น้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า เจือปน, ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่ว เรียกว่า คละปน.

เชย : ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคําว่า ฝนเชย; พัดมา เฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม); สกัดงาเอานํ้ามันเรียกว่า เชยนํ้ามันงา; (ปาก) ว. ไม่ทันสมัย, เปิ่น.

โข่ง ๒ : (ปาก) ว. เปิ่น, ไม่เข้าท่า; โค่ง.

เด๋อ, เด๋อด๋า : ว. เปิ่น, เร่อร่า.

กตัตตาวาปนกรรม : ดู กตัตตากรรม

โมหาโรปนกรรม : กิริยาที่สวดประกาศยกโทษภิกษุว่า แสร้งทำหลง คือรู้แล้วทำเป็นไม่รู้; เมื่อสงฆ์สวดประกาศแล้ว ยังแกล้งทำไม่รู้อีก ต้องปาจิตตีย์ (สิกขาบทที่ ๓ แห่งสหธรรมิกวรรค ปาจิตติยกัณฑ์)

กรรม ๑๒ : กรรมจำแนกตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการให้ผล พระอรรถกถาจารย์รวบรวมแสดงไว้ ๑๒ อย่างคือ หมวดที่ ๑ ว่าด้วยปากกาล คือ จำแนกตามเวลาที่ให้ผล ได้แก่ ๑.ทิฏฐธรรมเวทนียกรรม กรรมให้ผลในปัจจุบัน คือในภพนี้ ๒.อุปปัชชเวทนียกรรม กรรมให้ผลในภพที่จะไปเกิด คือในภพหน้า ๓.อปราปริยเวทนียกรรม กรรมให้ผลในภพต่อๆไป ๔.อโหสิกรรม กรรมเลิกให้ผล หมวดที่ ๒ ว่าโดยกิจ คือจำแนกการให้ผลตามหน้าที่ ได้แก่ ๕.ชนกกรรม กรรมแต่งให้เกิด หรือกรรมที่เป็นตัวนำไปเกิด ๖.อุปัตถัมภกกรรม กรรมสนับสนุน คือเข้าสนับสนุนหรือซ้ำเติมต่อจากชนกกรรม ๗.อุปปีฬกกรรม กรรมบีบคั้น คือเข้ามาบีบคั้นผลแห่งชนกกรรมและอุปัตถัมภกกรรมนั้นให้แปรเปลี่ยนทุเลาเบาบางหรือสั้นเข้า ๘.อุปฆาตกกรรม กรรมตัดรอน คือกรรมแรงฝ่ายตรงข้ามที่เข้าตัดรอนการให้ผลของกรรม ๒ อย่างนั้นให้ขาดหรือหยุดไปทีเดียว หมวดที่ ๓ ว่าโดยปากทานปริยาย คือจำแนกตามลำดับความแรงในการให้ผล ได้แก่ ๙.ครุกกรรม กรรมหนัก ให้ผลก่อน ๑๐.พหุลกรรม หรือ อาจิณณกรรม กรรมทำมากหรือกรรมชิน ให้ผลรองลงมา ๑๑.อาสันนกรรม กรรมจวนเจียน หรือกรรมใกล้ตาย ถ้าไม่มี ๒ ข้อก่อนก็จะให้ผลก่อนอื่น ๑๒.กตัตตากรรม หรือ กตัตตาวาปนกรรม กรรมสักว่าทำ คือเจตนาอ่อน หรือมิใช่เจตนาอย่างนั้น ให้ผลต่อเมื่อไม่มีกรรมอื่นให้ผล

จุลวรรค : ชื่อคัมภีร์อันเป็นหมวดหนึ่งแห่งพระวินัยปิฎก ซึ่งมีทั้งหมด ๕ หมวด คือ อาทิกัมม์ ปาจิตตีย์ มหาวรรค จุลวรรค บริวาร ; คัมภีร์จุลวรรค มี ๑๒ ขันธกะ คือ ๑.กัมมขันธกะ ว่าด้วยเรื่องนิคคหกรรม ๒.ปาริวาสิกขันธกะ ว่าด้วยวัตรของภิกษุผู้อยู่ปริวาส ผู้ประพฤติมานัต และผู้เตรียมจะอัพภาน ๓.สมุจจยขันธกะ ว่าด้วยระเบียบปฏิบัติต่างๆ ในการประพฤติวุฏฐานวิธี ๔.สมถขันธกะ ว่าด้วยการระงับอธิกรณ์ ๕.ขุททกวัตถุขันธกะ ว่าด้วยข้อบัญญัติปลีกย่อยจำนวนมาก เช่น การปลงผม ตัดเล็บ ไม้จิ้มฟัน ของใช้ต่างๆ เป็นต้น ๖.เสนาสนขันธกะ ว่าด้วยสังฆเภทและสังฆสามัคคี ๘.วัตตขันธกะ ว่าด้วยวัตรต่างๆ เช่น อาคันตุกวัตร เป็นตน ๙.ปาติโมกขัฏฐปนขันธกะ ว่าด้วยระเบียบในการงดสวดปาฏิโมกข์ในเมื่อภิกษุมีอาบัติติดตัวมาร่วมฟังอยู่ ๑๐.ภิกขุนีขันธกะ ว่าด้วยเรื่องภิกษุณีเริ่มแต่ประวัติการอนุญาตให้มีการบวชครั้งแรก ๑๑.ปัญจสติกขันธกะ ว่าด้วยเรื่องสังคายนาครั้งที่ ๑ ๑๒.สัตตสติกขันธกะ ว่าด้วยสังคายนาครั้งที่ ๒ (พระไตรปิฎกเล่ม ๖-๗); ต่อจาก มหาวรรค

ฟั่นเฝือ : เคลือบคลุม, พัวพันกัน, ปนคละกัน, ยุ่ง

ภังคะ : ผ้าทำด้วยของเจือกัน คือ ผ้าทำด้วยเปลือกไม้ ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ เปลือกป่าน ๕ อย่างนี้ อย่างใดก็ได้ปนกัน เช่น ผ้าด้วนแกมไหม เป็นต้น

สำรวม : ระมัดระวัง, เหนี่ยวรั้ง, ระวังรักษาให้สงบเรียบร้อย เช่น สำรวมตา, สำรวมกาย, ครอง เช่นสำรวมสติ คือครองสติ, ดู สังวร, รวมประสมปนกัน เช่น อาหารสำรวม

สำลาน : สีเหลืองปนแดง

ปน : (อัพ. นิบาต) บางที, บางคราว, ก็, แต่, ก็ แต่ว่า, ฝ่ายว่า, ส่วน, ส่วนว่า, ถึงอย่างนั้น, ถึงกระนั้น, ถึงดังนั้น, อนึ่งโสด, ด้วยแท้, เหมือนอย่างว่า, สำหรับ, แล, เล่า.

อปิจ โย ปน : (อัพ. อุปสรรค) แม้นอนึ่งโสด.

ปนสวิเสส : (ปุ.) ทุเรียน.

โคปน : (นปุ.) การคุ้มครอง, การรักษา, ความคุ้มครอง, ความรักษา. คุปฺ โคปนรกฺขเณสุ, โณ, ยุ.

โจปนวาจา : (อิต.) คำพูดอันยังผู้ฟังให้ไหว, โจปนวาจา คือ กิริยาอาการพิเศษที่เป็นไป ในคำพูด ซึ่งทำให้ผู้ฟังรู้ความประสงค์ ของผู้พูด.

การตีราคา : อคฺฆาปน [นป.]

กี่, หูกทอผ้า : อาวาปน [ป.นป.]

ไม่หวั่นไหว : อจล, อกมฺปน

สอน : อนุสาสิตฺวา, โอวทิตฺวา, ปริโยทปน