เฟื่อง ๑ : น. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง; เรียกโรคที่มีเสมหะกําเริบว่า เสมหะเฟื่อง.
เฟื่อง ๒ : ก. เจริญรุ่งเรือง, รุ่งโรจน์, มีชื่อเสียงโด่งดัง, เช่น เขากำลังเฟื่อง ความคิดเฟื่อง ชื่อเสียงเฟื่อง; คล่องแคล่ว, แม่นยำ, เช่น จบปริญญาเอก มาใหม่ ๆ ความรู้กำลังเฟื่อง.
เฟื่องฟู : ว. เจริญ, มั่งคั่ง, รุ่งเรือง, เช่น ฐานะกำลังเฟื่องฟู, ฟูเฟื่อง ก็ว่า.
เฟื่องฟ้า :
เฟื่องฟุ้ง : ก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ, ชํานิชํานาญ, (ใช้แก่สติปัญญา), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า.
อธิโรห : ค. งอกงาม, เฟื่องฟู, มีอำนาจ
อณฺฑ : (นปุ.) ไข่, ฟอง, ฝัก, อัณฑะ (ไข่ของชาย). กระโปก, ลูกกระโปก.อณฺสทฺเท, โฑ.อมฺ วา คมเน, โฑ, มสฺส โณ.อถวาอฑิ อณฺฑฺ วา อณฺฑิ วา อณฺฑตฺเถ, โณ. รูป ฯ ๖๕๗ ลง ก ปัจ. ส. อณฺฑ.
อณฺฑ, อณฺฑก : นป. อัณฑะ, ไข่, ฟอง
พีช : (นปุ.) เหตุ, มูลเหตุ, มูลเค้า, เมล็ด, ฟอง (ฟองไข่), นิมิตบุรุษ, นิมิตสตรี, องคชาต, น้ำสุกกะ, พันธุ์ไม้, ต้นไม้, พืช (สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป). วิเสสปุพฺโพ, ชนฺ ปาตุภาเว, โร. ลบ เสส แปลง วิ เป็น พิ ทีฆะ ลบ ที่สุดธาตุ และ รปัจจัย อภิฯ ลง กฺวิ ปัจ.
ขคาทิพีช : (นปุ.) ฟองแห่งสัตว์มีนกเป็นต้น.
เผณ : (ปุ. นปุ.) ฟอง, ฟองน้ำ, หินฟองน้ำ. เผณฺ คติยํ, อ. ผิ อุนฺนเต, ยุ.
เผณก : (ปุ.) ฟอง, ฯลฯ. ก สกัด.
มจฺฉณฺฑี : (อิต.) น้ำอ้อย (เช่นกับฟองปลา). มจฺฉณฺฑ-สทิสตฺตา มจฺฉณฺฑี. น้ำตาลทราย (ให้สุกมาจากรสวิเศษของอ้อย).
อณฺฑช : (วิ.) เกิดแต่ฟอง, เกิดแต่ไข่.ส.อณฺฑชอณฺฑชสฺ.
อุคฺคตฺถน, - คฏฐน : นป. เครื่องประดับ, กระจุ๋มกระจิ๋ม, ฟองไข่มุก