เมียง : ก. เลียบเคียงเข้าไป, ชายตาดู.
เมียงม่าย : ก. ทําอาการประเดี๋ยวชําเลืองประเดี๋ยวเมิน.
ม่ายเมียง : ก. ทําอาการเมิน ๆ เมียง ๆ.
ชระเมียง : [ชฺระ] (กลอน) ก. เมียง, มองดู.
มองเมียง : ก. เลียบ ๆ เคียง ๆ ดู.
คล : [คน] (แบบ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. (ม. คําหลวง กุมาร). (ป., ส.).
เมี่ยง ๑ :
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นชา. [ดู ชา๑(๑)].
เมี่ยง ๒ : น. ของกินเล่นที่ใช้ใบไม้บางชนิด เช่น ใบชาหมัก ใบชะพลู ใบทองหลาง ห่อเครื่อง มีถั่วลิสง มะพร้าว กุ้งแห้ง หัวหอม ขิง เป็นต้น มีหลายชนิด เรียกชื่อต่าง ๆ กัน เช่น เมี่ยงคำ เมี่ยงลาว เมี่ยงส้ม.
เรียบ : ว. ไม่ขรุขระ เช่น พื้นเรียบ, ราบ เช่น กระเบื้องแผ่นเรียบ ฝาผนังเรียบ ไม่มีลวดลาย, เป็นระเบียบ เช่น จัดบ้านเรียบ, ไม่ยุ่ง เช่น หวีผมเรียบ, ไม่ยับ เช่น รีดเสื้อเรียบ; (ปาก) เกลี้ยง, หมด, ไม่เหลือ, เช่น กินเรียบ กวาดเรียบ ตายเรียบ.