macerate : (VI) ; เปื่อย ; Related:ยุ่ย ; Syn:macerate, marinate

fiddle-faddle : (VI) ; ปล่อยเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า ; Related:ชักช้า, เถลไถล, เรื่อยเปื่อย

haver : (N) ; พูดเรื่อยเปื่อยทำให้เสียเวลา ; Related:พูดไร้สาระทำให้เสียเวลาพูดเรื่อยเปื่อยทำให้เสียเวลา

chatter : (VI) ; พูดเรื่อยเปื่อย ; Related:พูดจ้อ, พูดไร้สาระ, พูดไปเรื่อย, พูดเพ้อเจ้อ ; Syn:blabber, clack, gabble, gibber, maunder, palaver, piffle, prate, prattle, tattle, tittle-tattle, twaddle

prattle away : (PHRV) ; พูดเรื่อยเปื่อย ; Related:พูดเจื้อยแจ้งไปเรื่อย

buck 6 : (VT) ; พูดเรื่อยเปื่อย (Anglo-Indian)

buck 6 : (N) ; การพูดเรื่อยเปื่อย (Anglo-Indian)

เรื่อยเปื่อย : (ADV) ; continuously and aimlessly ; Def:เรื่อยๆ ไปโดยไม่มีจุดหมาย ; Samp:ขากลับออกจากหมู่บ้าน เราคุยกันเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องเงินๆ ทองๆ

โต๋เต๋ : (ADV) ; aimlessly ; Related:without proposes ; Syn:เรื่อยเปื่อย ; Samp:เขาเดินโต๋เต๋ๆ โดยไม่มีจุดหมายปลายทาง

เปื่อย : (V) ; rot ; Related:decay, soft, tender, decompose ; Syn:ยุ่ย, เปื่อยยุ่ย ; Ant:เหนียว ; Def:ขาด หลุด หรือยุ่ยง่าย ; Samp:เนื้อตุ๋นในหม้อเปื่อยได้ที่แล้ว

เรื่อย : (ADV) ; always ; Related:continuously, continually, often, regularly, consistently, repeatedly, frequently ; Syn:เรื่อยๆ, บ่อย ; Ant:นานๆ ครั้ง ; Def:ซ้ำๆ ต่อเนื่องกันไป ; Samp:เขาพูดปดเรื่อยจนฉันไม่เชื่อเขาแล้ว

พูดเรื่อยเปื่อย : (V) ; speak extemporaneously ; Related:speak continuously ; Def:พูดไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้คิดไว้ว่าจะพูดอะไร ; Samp:ฉันก็พูดเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้นเอง อย่าคิดอะไรมาก

เปื่อยยุ่ย : (V) ; be soft ; Related:be tender, be gentle, be mild ; Syn:เปื่อย ; Def:ขาด หลุด หรือยุ่ยง่าย ; Samp:ฝนตกทำให้แผนที่ค่อนข้างจะเปื่อยยุ่ยและต้องถือด้วยความระมัดระวัง

เปื่อยยุ่ย : (V) ; be soft ; Related:be tender, be gentle, be mild ; Syn:เปื่อย ; Def:ขาด หลุด หรือยุ่ยง่าย ; Samp:ฝนตกทำให้แผนที่ค่อนข้างจะเปื่อยยุ่ยและต้องถือด้วยความระมัดระวัง

เรื่อยเปื่อย : ว. เรื่อย ๆ ไปโดยไม่มีจุดหมาย เช่น พูดเรื่อยเปื่อย เดิน เรื่อยเปื่อย.

เปื่อย : ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.

เรื่อย, เรื่อย ๆ : ว. มีลักษณะอาการอันต่อเนื่องกันไปไม่ขาดระยะ เช่น ทำงานเรื่อยไม่ หยุดเลย เดินไปเรื่อย ๆ พูดไปเรื่อย ๆ; เฉื่อย, เฉื่อย ๆ, เช่น ลมพัดมา เรื่อย ๆ เขาเป็นคนเรื่อย ๆ.

เรื่อยเฉื่อย : ว. เอื่อย ๆ, ตามสบาย, ไม่กระตือรือร้น, ไม่รีบร้อน, เช่น เขาเป็นคนเรื่อยเฉื่อย.

เรื่อยเจื้อย : ว. อาการที่พูดยืดยาว แต่มีสาระน้อย, เลื้อยเจื้อย ก็ว่า.

เชื่อดายไป : เชื่อเรื่อยไป, เชื่อดะไป โดยไม่นึกถึงเหตุผล

ปรมาตมัน : อาตมันสูงสุด หรออัตตาสูงสุด (บรมอาตมัน หรือ บรมอัตตา) เป็นสภาวะแท้จริง และเป็นจุดหมายสูงสุดตามหลักความเชื่อของศาสนาฮินดู (เดิมคือศาสนาพราหมณ์) ซึ่งถือว่า ในบุคคลแต่ละคนนี้ มีอาตมัน คือ อัตตาหรือตัวตน สิงสู่อยู่ครอง เป็นสภาวะเที่ยงแท้ถาวรเป็นผู้คิดผู้นึก ผู้เสวยเวทนา เป็นต้น ซึ่งเป็นส่วนย่อยที่แบ่งภาคออกมาจากปรมาตมันนั้นเอง เมื่อคนตาย อาตมันนี้ออกจากร่างไป สิงอยู่ในร่างอื่นต่อไป เหมือนถอดเสื้อผ้าเก่าสวมเสื้อผ้าใหม่ หรือออกจากเรือนเก่าไปอยู่ในเรือนใหม่ ได้เสวยสุขหรือทุกข์ เป็นต้น สุดแต่กรรมที่ได้ทำไว้ เวียนว่ายตายเกิดเรื่อยไป จนกว่าจะตระหนักรู้ว่าตนเองเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับปรมาตมัน และเข้าถึงความบริสุทธิ์จากบาปโดยสิ้นเชิง จึงจะได้กลับเข้ารวมกับปรมาตมันดังเดิม ไม่เวียนตายเวียนเกิดอีกต่อไป, ปรมาตมันนี้ ก็คือ พรหม หรือ พรหมัน นั่นเอง

ภัทเทกรัตตสูตร : ชื่อสูตรหนึ่งในมัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ แห่งพระสุตตันตปิฎก แสดงเรื่องบุคคลผู้มีราตรีเดียวเจริญ คือ คนที่เวลาวันคืนหนึ่งๆ มีแต่ความดีงามความเจริญก้าวหน้า ได้แก่ ผู้ที่ไม่มัวครุ่นคำนึงอดีต ไม่เพ้อหวังอนาคต ใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นแจ้งประจักษ์สิ่งที่เป็นปัจจุบัน ทำความดีเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยไป มีความเพียรพยายาม ทำกิจที่ควรทำเสียแต่วันนี้ ไม่รอวันพรุ่ง

วักกลิ : พระมหาสาวกองค์หนึ่ง เป็นบุตรพราหมณ์ชาวพระนครสาวัตถีเรียนจบไตรเพทตามลัทธิพราหมณ์ บวชในพระพุทธศาสนา ด้วยความอยากเห็นพระรูปพระโฉมของพระศาสดา ครั้นบวชแล้วก็คอยติดตามดูพระองค์ตลอดเวลา จนไม่เป็นอันเจริญภาวนา พระพุทธเจ้าทรงรอเวลาให้ญาณของเธอสุกงอม ครั้นแล้วก็ตรัสเตือนเธอว่า “จะมีประโยชน์อะไรที่ได้เห็นกายเปื่อยเน่านี้ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา” ดังนี้เป็นต้น และทรงสอนต่อไปด้วยอุบายวิธีจนในที่สุดพระวักกลิก็ได้สำเร็จพระอรหัต และต่อมาได้รับยกย่องจากพระศาสดาว่าเป็นเอตทัคคะในทางศรัทธาวิมุต คือ หลุดพ้นด้วยศรัทธา

วิปริณาม : ความแปรปรวน, ความผันแปรเปลี่ยนแปลงเรื่อยไป

ปภงฺค, ปภงฺคุ : ค. แตก, หัก, ผุ, พัง, เปราะ, เปื่อย

ปูติ ปูติก : (วิ.) บูด, เน่า, เปื่อย, เปื่อยเน่า, เหม็น, ยุ. ปูยิ ทุคฺคนฺเธ, ติ. ลบที่สุดธาตุศัพท์หลัง ก สกัด.

กจฺฉุ : (อิต.) โรคคัน, หิด, หิดเปื่อย, คุดทะราด, หูด, เต่าร้าง, หมามุ่ย. กสฺ หึสายํ, อุ, สสฺส จฺโฉ. ส. กจฉู.

ททฺทุ : (อิต.? ) หิด, หิดเปื่อย. วิ. ทุกฺเวทนํ ททาตีติ ททฺทุ. ททฺ ทาเน, ทุ. แปลว่า หิตด้าน ก็มี. รูปฯ ๖๖๑.

ปภงฺคุณ : (วิ.) เปื่อยเน่า, เปื่อยผุ, ผุพัง, ย่อยยับ. ปปุพฺโพ, ภญฺชฺ อวมทฺทเน, อุโณ. แปลง ชฺ เป็น คฺ แปลง ญฺ เป็น นิคคหิต แล้วแปลงเป็น งฺ หรือแปลง ญฺ เป็น งฺ ก็ได้.

รอยเท้า : ปาทานุปาทํ

เจริญรอยตาม : อนุปายินี