Dictionary: English,Thai,Pali

ass 1 : (N) ; ลา ; Syn:donkey

donkey : (N) ; ลา ; Syn:ass, burro

heehaw : (VI) ; ร้อง (ลา)

lariat : (N) ; บ่วงบาศสำหรับจับสัตว์ (เช่น ม้า ลา หรือล่อ) ; Syn:lasso, riata

resign : (VI) ; ลาออก ; Related: ; Syn:leave, quit, vacate

resign : (VT) ; ลาออก ; Related: ; Syn:leave, quit, vacate

vacation : (VI) ; ลาพักผ่อน ; Related:

ปี่ไฉน : (N) ; Thai flute ; Def:ปี่สองท่อน ถอดออกจากกันได้ ท่อนบนเรียงยาว ปลายผายออกเล็กน้อยเรียกว่า เลาปี่ ท่อนล่างปลายบานเรียกว่า ลำโพง ทำด้วยไม้หรืองา ; Samp:เครื่องเป่าใบไม้สามารถแยกได้เป็นปี่อ้อ, ปี่ไฉน,ปี่ชวา ; Unit:เลา

ปี่ : (N) ; flute ; Related: ; Def:ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งสำหรับเป่าให้เป็นเพลง ; Samp:บทเพลงบูชาเพลิงของชาวหยีประกอบด้วยเครื่องดนตรีทั้งปี่แตรกลองบอกเล่าถึงประวัติความเป็นมาของบรรพบุรุษ ; Unit:เลา

ภูเขาเลากา : (ADV) ; like a mountain ; Syn:มากมายก่ายกอง ; Def:ที่สูงใหญ่มาก ; Samp:เขามีงานกองทิ้งไว้เป็นภูเขาเลากาเลย

เละ : (V) ; be soft ; Related: ; Syn:เหลว ; Def:เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเดิม ; Samp:กล้วยนี่เละแล้ว น่าจะทิ้งเสียที

ดอกเลา : (ADJ) ; grayish ; Related: ; Syn:เทา ; Samp:ผมสีดอกเลาบ่งบอกถึงวัยอันเปี่ยมไปด้วยประสบการณ์

ปากเป็ด : (N) ; a kind of flute ; Related: ; Syn:ปี่ปากเป็ด ; Def:ปี่ชนิดหนึ่ง ; Unit:อัน, เลา

เลา ๓ : ลักษณนามเรียกเครื่องเป่าที่มีลักษณะยาวตรงและกลมอย่างปี่ ขลุ่ย เช่น ปี่เลาหนึ่ง ขลุ่ย ๒ เลา.

เลา ๆ : ว. พอเป็นรูปเค้า เช่น เขียนเป็นเลา ๆ.

เลา ๑ : น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum spontaneum L. ในวงศ์ Gramineae ดอกสีขาวเงิน เป็นมัน, พง หรือ อ้อยเลา ก็เรียก; เรียกผมที่หงอกขาว และมีสีดำแซมอยู่บ้างว่า ผมสีดอกเลา.

เลา ๒ : น. ไม้ลองในหรือกระบอกสำหรับสอดเพลาในดุมเกวียน.

เลาความ : น. รูปความหรือราวความแต่ย่อ ๆ พอเป็นเค้าเรื่อง.

ลาสิกขา : ปฏิญญาตนเป็นผู้อื่นจากภิกษุต่อหน้าภิกษุด้วยกัน หรือต่อหน้าบุคคลอื่นผู้เข้าใจความ แล้วละเพศภิกษุเสีย ถือเพศที่ปฏิญญานั้น, ละเพศภิกษุสามเณร, สึก ; คำลาสิกขาที่ใช้ในบัดนี้ คือ ตั้ง “นโม ฯลฯ” ๓ จบ แล้วกล่าวว่า “สิกขัง ปัจจักขามิ. คิหีติ มัง ธาเรถะ” (ว่า ๓ ครั้ง) แปลว่า “กระผมลาสิกขา, ขอท่านทั้งหลายจงทรงจำกระผมไว้ว่าเป็นคฤหัสถ์” (คิหีติ ออกเสียงเป็น คิฮีติ)

ภัททกาปิลานี : พระมหาสาวิกาองค์หนึ่ง เป็นธิดาพราหมณ์โกสิยโคตรในสาคลนครแห่งมัททรัฐ (คัมภีร์อปทานว่าไว้ชัดดังนี้ แต่อรรถกถาอังคุตตรนิกายคลาดเคลื่อนเป็นแคว้นมคธ) พออายุ ๑๖ ปี ได้สมรสกับปิปผลิมาณพ (พระมหากัสสปะ) ต่อมามีความเบื่อหน่ายในฆราวาส จึงออกบวชเป็นปริพาชิกา เมื่อพระมหาปชาบดีผนวชเป็นภิกษุณีแล้ว นางได้มาบวชอยู่ในสำนักของพระมหาปชาบดี เจริญวิปัสสนากัมมัฏฐานด้วยความไม่ประมาท ได้บรรลุพระอรหัต ได้รับยกย่องว่าเป็นเอตทัคคะในทางปุพเพนิวาสานุสสติ เรียกภัททากาปิลานี บ้าง ภัททากปิลานีบ้าง

มหาโมคคัลลานะ : ชื่อพระอัครสาวกเบื้องซ้ายของพระพุทธเจ้า เกิดที่หมู่บ้านโกลิตคาม ไม่ไกลจากเมืองราชคฤห์ เป็นบุตรของพราหมณ์นายบ้านแห่งนั้น มารดาชื่อนางโมคคัลลีพราหมณี เดิมเรียกชื่อว่าโกลิตะ ตามชื่อหมู่บ้านซึ่งบิดาของตนเป็นใหญ่ ต่อมาเรียก โมคคัลลานะ เพราะเป็นบุตรของนางพราหมณีโมคคัลลี หรือโมคคัลลานีนั้น ได้เป็นสหายกับอุปติสสะ (คือพระสารีบุตร) มาแต่เด็กต่อมาทั้ง ๒ ได้ออกบวชเป็นปริพาชก อยู่ในสำนักของสญชัยปริพาชกจนกระทั่งอุปติสสะได้พบพระอัสสชิสหายทั้ง ๒ จึงได้มาเฝ้าพระพุทธเจ้า บวชในพระธรรมวินัย เมื่อบวชแล้ว ถึงวันที่ ๗ โกลิตะ ซึ่งบัดนี้เรียกว่า มหาโมคคัลลานะก็ได้ บรรลุอรหัตตผลท่านได้รับยกย่องเป็นเอตทัคคะในทางมีฤทธิ์มาก ในตอนปลายพุทธกาลท่านถูกพวกโจรซึ่งได้รับจ้างจากพวกเดียรถีย์ ลอบสังหารด้วยการทุบตีจนร่างแหลก พระพุทธเจ้าโปรดให้ก่อสถูปบรรจุอัฐิธาตุของท่านไว้ใกล้ซุ้มประตูวัดเวฬุวัน ในเขตเมืองราชคฤห์, ชื่อของท่านนิยมเรียกกันง่ายๆ ว่า พระโมคคัลลาน์

โมคคัลลานะ : ดู มหาโมคคัลลานะ

มิถิลา : ชื่อนครหลวงของแคว้นวิเทหะ

ธมน : (ปุ.) ไม้อ้อ, ไม้เลา (ต้นไม้จำพวกอ้อ ดอกสีขาวมอๆ). ธมฺ สทฺทคสิสํโยเคสุ. ยุ.

นล : ป. ไม้อ้อ, ไม้เลา

โปฏกิล : (ปุ.) หญ้าเลา?

โปฏคล : (ปุ.) ต้นเป้ง, หญ้าเลา หญ้าดอกเลา (ต้นไม้พวกอ้อดอกสีขาวมอๆ), หญ้าปล้อง ชื่อหญ้าชนิดหนึ่งต้นเป็นข้อๆ ในข้อมีไส้เป็นปุยขาว ชอบขึ้นในน้ำ, ต้นอ้อ, ไม้อ้อ, ต้นเป้ง. วิ. ปุฏ มญฺญมญฺญสํสคฺคํ คจฺฉตีติ โปฏคโล. ปุฏปุพฺโพ, คมฺ คติยํ, อ, อุสฺโส, มสฺส โล.

โภวาที : (ปุ.) ชนผู้กล่าวว่าพ่อผู้เจริญโดยปกติ, พราหมณ์. วิ. สุภาสุภกถนตฺถํ โภ โภติ วจนํ วทติ สีเลาติ โภวาที. ณี ปัจ.

ฬา, ลา : คทฺรโภ, ขโร

น้ำลาไหล : ลาลา

สถาบันการศึกษาสาลา : สุตวฑฺฒนตฺถํ

สึก, ลาสิกขา : อุปพฺพชติ, วิพฺภมติ, หีนาย อาวตฺตติ, อุปฺปพฺพชิตฺวา, วิพฺภมิตฺวา

เลีย : เลหิตฺวา