am 1 : (AUX) ; รูปของ Verb to be ที่ใช้กับบุรุษที่ 2 เอกพจน์

hast : (AUX) ; กริยาช่องที่ 1 เอกพจน์ บุรุษที่ 2 ของ have (คำโบราณ)

hast : (VT) ; กริยาช่องที่ 1 เอกพจน์ บุรุษที่ 2 ของ have (คำโบราณ)

hath : (AUX) ; กริยาช่องที่ 1 เอกพจน์ บุรุษที่ 3 ของ have (คำโบราณ)

I : (PRON) ; คำสรรพนามเอกพจน์บุรุษที่1 ; Related:ผม, ดิฉัน, ข้าพเจ้า, หน, กระหม่อม

indefinite article : (N) ; คำนำหน้านามเอกพจน์ที่ไม่ได้กล่าวถึงมาก่อน ; Related:เช่น a, an

is : (AUX) ; เป็น / อยู่ / คือ (กริยาช่วยที่ใช้กับประธานเอกพจน์)

saith : (VI) ; คำเอกพจน์บุรุษที่ 3 ของ say (คำโบราณ)

saith : (VT) ; คำเอกพจน์บุรุษที่ 3 ของ say (คำโบราณ)

singular : (ADJ) ; เป็นเอกพจน์ ; Related:ซึ่งอ้างถึงบุคคลเดียว ; Syn:sole, single

singular : (N) ; คำเอกพจน์

was : (VT) ; กิริยาเอกพจน์ช่องที่ 2 ของ be ; Related:เป็น, อยู่, คือ

wast : (VI) ; กริยาเอกพจน์บุรุษที่ 2 ของ be (คำโบราณ)

เอกพจน์ : (N) ; singular ; Related:singular number ; Ant:พหูพจน์ ; Def:คำที่กล่าวถึงสิ่งสิ่งเดียว ; Samp:นักวิจารณ์ตั้งข้อสังเกตวิธีเขียนของเขาว่า ตัวละครมักจะเป็นเอกพจน์ บุรุษที่ 1 ที่ไม่มีชนชั้น ภูมิหลัง หรือพื้นเพ

พหุพจน์ : (N) ; plural number ; Related:plural ; Syn:พหูพจน์, จำนวนพหูพจน์ ; Ant:เอกพจน์ ; Def:คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง ; Samp:โดยปกติการทำคำนามเอกพจน์ให้เป็นพหูพจน์ในภาษาอังกฤษให้เติม s ข้างท้าย

พหูพจน์ : (N) ; plural number ; Related:plural number ; Syn:พหุพจน์ ; Ant:เอกพจน์ ; Def:คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง ; Samp:คำว่า class เป็นคำที่มีลักษณะพหูพจน์ หมายถึงกลุ่มคน

เอกพจน์ : [เอกกะ] (ไว) น. คําที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.

อาขยาต : [ขะหฺยาด] ว. กล่าวแล้ว. น. ชื่อคำกริยาประเภทหนึ่งในไวยากรณ์ บาลีและสันสกฤต ประกอบด้วย ธาตุ วิภัตติ กาล บท พจน์ บุรุษ วาจก ปัจจัยเพื่อเป็นเครื่องหมายบอกเนื้อความให้ชัดเจน เช่น กโรติ = ย่อมกระทำ ประกอบด้วย กรฺธาตุ ติวิภัตติ ปัจจุบันกาล ปรัสสบท เอกพจน์ ปฐมบุรุษ กัตตุวาจก โอปัจจัย. (ป., ส.).

พหุพจน์ : คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง คือตั้งแต่ ๒ สิ่งขึ้นไป, เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์บาลีและไทย คู่กับเอกพจน์ ซึ่งกล่าวถึงสิ่งเดียว; แต่ในไวยากรณ์สันสกฤต จำนวน ๒ เป็นทวิพจน์หรือทวีวจนะ จำนวน ๓ ขึ้นไปจึงจะเป็นพหุพจน์

พหูพจน์ : คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง คือตั้งแต่ ๒ สิ่งขึ้นไป, เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์บาลีและไทย คู่กับเอกพจน์ ซึ่งกล่าวถึงสิ่งเดียว; แต่ในไวยากรณ์สันสกฤต จำนวน ๒ เป็นทวิพจน์หรือทวีวจนะ จำนวน ๓ ขึ้นไปจึงจะเป็นพหุพจน์