drum : (N) ; เยื่อแก้วหู ; Related:แก้วหู ; Syn:eardrum

eardrum : (N) ; เยื่อแก้วหู ; Related:แก้วหู ; Syn:tympanic membrane, tympanum

harsh : (ADJ) ; แสบ (แก้วหู)

piercing : (ADJ) ; (เสียง) แหลมแสบแก้วหู ; Related:(เสียง) ดังแสบแก้วหู ; Syn:screeching

crackly : (ADJ) ; ที่มีเสียงดังแสบแก้วหู

eustachian tube : (N) ; ท่อที่เชื่อมระหว่างหูชั้นกลางกับช่วงคอส่วนบน มีหน้าที่ปรับความดันอากาศในแก้วหูทั้งสองข้าง

tympanic : (ADJ) ; เกี่ยวกับเยื่อแก้วหู

tympanic membrane : (N) ; เยื่อแก้วหู ; Syn:eardrum

tympanum : (N) ; เยื่อแก้วหู

earsplitting : (ADJ) ; ดังมาก ; Related:ดังแสบแก้วหู ; Syn:loud, roaring, shrill

scream : (N) ; เสียงกรีดร้อง ; Related:เสียงดังแสบแก้วหู

sharp : (ADJ) ; เสียดแทง ; Related:แสบแก้วหู, (เสียง) แหลม ; Syn:cutting, fierce, intense

strident : (ADJ) ; ดังลั่น ; Related:ดังแสบแก้วหู ; Syn:harsh, loud, shrill

แก้วหู : (N) ; eardrum ; Related:tympanum ; Def:เยื่อในหูที่สำหรับรับเสียง ; Samp:ใบหูและรูหูทำหน้าที่รับเสียงผ่านแก้วหูไปสู่หูชั้นกลางและหูชั้นใน ; Unit:ชิ้น

ไม้แคะหู : (N) ; earpick ; Samp:แก้วหูได้รับการกระทบกระเทือนเชื้อโรคเข้าเพราะการแคะหูด้วยไม้แคะหูที่ไม่สะอาด ; Unit:เล่ม, อัน

เส้นผ่านศูนย์กลาง : (N) ; diameter ; Syn:เส้นผ่าศูนย์กลาง ; Def:คอร์ดของวงกลมหรือของวงรี ซึ่งลากผ่านจุดศูนย์กลาง ; Samp:แก้วหูมีรูปร่างเกือบเป็นวงกลม มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 8-9 มิลลิเมตร ; Unit:เส้น

ซิ่ง : (ADV) ; speeding ; Related:fast, quickly, swiftly ; Def:ขับรถเร็วและโลดโผน ; Samp:เสียงมอเตอร์ไซค์ขับซิ่งดังแสบแก้วหูก่อความรำคาญให้กับชาวบ้าน

ตะเบ็งเสียง : (V) ; shout ; Related:bellow, bawl, cry out, holler, yell' roar ; Syn:แผดเสียง, เบ่งเสียง ; Def:เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร ; Samp:เขาต้องตะเบ็งเสียงแข่งกับเสียงเพลงที่ดังจนแสบแก้วหู

หูน้ำหนวก : (N) ; otorrhea ; Def:หูที่มีน้ำอยู่ในช่องหูซึ่งมีอาการอักเสบ มีกลิ่นเหม็น อาจมีลักษณะใส เป็นมูกข้น หรือเป็นหนอง ; Samp:หากแก้วหูทะลุอาจทำให้เป็นหูน้ำหนวกได้

แก้วหู : น. เยื่อในหูสําหรับรับเสียง.

เปรียะ, เปรี๊ยะ : [เปฺรียะ, เปฺรี๊ยะ] ว. เสียงที่เกิดจากสิ่งของที่แตกหรือขาดเป็นต้น ซึ่งมีเสียงดังเช่นนั้นอย่างแก้วแตก; อาการที่แก้วหูลั่นเพราะขึ้นไป บนที่สูง ๆ เป็นต้น; โดยปริยายหมายความว่า คล่องไม่ติดขัด เช่น พูดเปรี๊ยะ, มากเกินไป เช่น ตึงเปรี๊ยะ.

หูแตก : น. แก้วหูแตก, เยื่อในหูสำหรับรับเสียงฉีกขาด, โดยปริยายหมาย ความว่า มีเสียงดังมาก แต่ก็ไม่ได้ยินราวกับแก้วหูฉีกขาด เช่น หูแตก หรืออย่างไร ตะโกนเรียกเท่าไร ๆ จึงไม่ได้ยิน.