แคล้ว : [แคฺล้ว] ก. รอดไป, พ้นไป, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น เป็นเนื้อคู่กัน แล้วไม่แคล้วกัน ไม่แคล้วไม้เรียว.
คลาดแคล้ว : [-แคฺล้ว] ก. รอดไป, พ้นไป, แคล้วคลาด ก็ว่า.
สอดแคล้ว : ว. สงสัย, กินแหนง.
แคล้วคลาด : ก. รอดไป, พ้นไป, คลาดแคล้ว ก็ว่า.
มุจนะ : [มุดจะนะ] น. ความพ้นไป, ความรอด, ความหลุด, ความแคล้ว. (ป. มุจฺจน).