ตะ : ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
กระเตาะกระแตะ : ว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินกระเตาะกระแตะ, เตาะแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า; ป้อแป้, ไม่แข็งแรง, มักใช้แก่คนสูงอายุ เช่น คุณทวดเดินกระเตาะกระแตะ.
คลำ : [คฺลํา] ก. กิริยาที่ใช้อวัยวะเช่นมือ แตะ ลูบ หรือควานอย่างช้า ๆ เพื่อให้รู้ ว่าเป็นอะไรอยู่ที่ไหน เช่น คลำหาทางออก คลำหาสวิตช์ไฟ; โดยปริยาย หมายความว่า ค้นหา เช่น คลําหาเงื่อนงําไม่พบ.
จด ๑ : ก. จ่อให้ถึงกัน, ถึง, จนถึง; แตะ.
กบแจะ : (ปาก) ก. แตะ, กระทบ, ประกบกัน, (ใช้เฉพาะการเล่นอย่างเล่นโยนหลุม โดยโยนสตางค์ หรือเบี้ยให้ไปแตะหรือประกบกัน), แจะ ก็ว่า.
ฉุปติ : ก. แตะต้อง, ลูบคลำ
ฉุปิต : ค. อันเขาแตะต้องแล้ว, อันเขาลูบคลำแล้ว
อนามสิต, อนามฏฺฐ : ค. ไม่ถูกแตะต้องหรือลูบคลำ
อนุจฺจิฏฺฐ, อนุจฺฉิฏฺฐ : ค. ยังไม่ได้แตะต้อง, ไม่เป็นเดน
อปฺผุฏ, - ผุต : ค. ซึ่งมิได้สัมผัส, ซึ่งไม่แตะต้อง
อามสติ : ก. แตะต้อง, ลูบคลำ, ถู
อามสน : นป. การแตะต้อง, การลูบคลำ, การถู
อุมฺมสติ : ก. แตะต้อง, ลูบคลำ, ยกขึ้น
อุมฺมสนา : อิต. การแตะต้อง, การลูบคลำ, การยกขึ้น