ขญฺช : (วิ.) กระจอก (เขยก), เขยก, กระเผลก, ง่อย. ขญฺชฺ คติเวกลฺเล เวกลฺเล วา, อ. ขญฺช
ขุชฺช : (วิ.) กระจอก, เขยก, ค่อม.
กุณฺฐ : (วิ.) เกียจคร้าน, เฉื่อยชา, เงื่องหงอย, ร่อย, เหี้ยน, กระจอก (เขยก), เขยก. กุฐิ อาลสิยคติปฏิฆาเตสุ, อ.
ขลก ขลุงฺก ขฬุงฺก : (ปุ.) ม้ากระจอก, ม้า เขยก. วิ. ขรํ คจฺฉตีติ ขลํโค จลุงฺโค ขฬุงฺโค วา. โส เอว ขลํโก, ฯลฯ. คการสฺส กกาโร, รสฺส ลตฺตํ. ศัพท์หลัง แปลง ล เป็น ฬ. เป็น ขลํค, ฯลฯ และเป็น ขลุก, ฯลฯ. บ้าง.
โขฏ โขฑ โขร โข : (วิ.) กระจอก, เขยก.
ETipitaka Pali-Thai Dict : โขยกเขยก, more results...