เลนส์ : น. วัตถุโปร่งใสซึ่งมีพื้นหน้าเป็นผิวนูนหรือเว้า โดยทั่วไปมักทํา ด้วยแก้ว มีสมบัติหักลําแสงที่ผ่านไปให้ลู่เข้าหรือถ่างออกได้;  (แพทย์) แก้วตา. (อ. lens).
 
 เลนส์นูน : น. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งนูนตรงกลางหนามากกว่า ตอนริม มีสมบัติหักลําแสงที่ผ่านไปให้ลู่เข้า, เลนส์ตีบแสง  ก็เรียก. (อ. convex lens).
 
 เลนส์เว้า : น. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งเว้า ตรงกลางหนาน้อยกว่า ตอนริม มีสมบัติหักลําแสงที่ผ่านไปให้ถ่างออก, เลนส์ถ่างแสง  ก็เรียก. (อ. concave lens).
 
 เลนส์สัมผัส : น. เลนส์เล็ก ๆ บาง ๆ ใช้ครอบตาดําเพื่อช่วยให้มอง เห็นได้ดีอย่างคนสายตาปรกติ. (อ. contact lens).