famous : (ADJ) ; มีชื่อเสียง ; Related:โด่งดัง, ขึ้นชื่อ, เป็นรู้จักกันดี ; Syn:renowned, notable, well-known ; Ant:humble, unknown

illustrious : (ADJ) ; ซี่งมีชื่อเสียง ; Related:โด่งดัง, เป็นที่รู้จัก ; Syn:distinguished, eminent, famous, renowned

ดุ้งดิ้ง : (ADV) ; swaggeringly ; Related:artificially ; Syn:สะบัดสะบิ้ง, เล่นตัว, ดีดดิ้น, ตุ้งติ้ง ; Samp:เธอเดินดุ้งดิ้งออกไปจากห้อง

ดีดดิ้น : (V) ; to be artificial ; Related:be affected, be boastful, be impudent, seeking or asking no favours, play hard to get ; Syn:สะบัดสะบิ้ง, เล่นตัว, ดุ้งดิ้ง, ตุ้งติ้ง ; Ant:งอนง้อ, อ้อนวอน ; Def:สะบัดสะบิ้ง, เล่นตัว ; Samp:หล่อนดีดดิ้นจนเขารู้สึกรำคาญ

ตุ๊กติ๊ก : (ADJ) ; girlish ; Related:coquettish, feminine ; Syn:ตุ้งติ้ง, ดีดดิ้น, ดุ้งดิ้ง, กระตุ้งกระติ้ง ; Def:มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย

ตุ้งติ้ง : (V) ; be girlish ; Related:be coquettish ; Syn:ดีดดิ้น, กระตุ้งกระติ้ง, ดุ้งดิ้ง, กระชดกระช้อย, ตุ๊กติ๊ก ; Def:มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย ; Samp:ลูกชายของเขาตุ้งติ้งคล้ายผู้หญิงเลย

ตุ้งติ้ง : (ADV) ; coyly ; Related:bashfully, coquettishly ; Syn:ดีดดิ้น, กระตุ้งกระติ้ง, ดุ้งดิ้ง, กระชดกระช้อย, ตุ๊กติ๊ก ; Def:มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย ; Samp:ในภาวะงานศพเศร้าโศกไม่ใช่เวลาที่จะมาห้อยดอกไม้ ทำท่าตุ้งติ้ง ทำสวย ทำสนุก

โด่งดัง : (V) ; be famous ; Related:be renowned, be celebrated, be well-known, resound ; Syn:มีชื่อเสียง, เลื่องลือ, ดัง, เด่น, รุ่งโรจน์ ; Def:แพร่สนั่นไป, เป็นที่เลื่องลือ ; Samp:ดาร์วินท่านเป็นนักชีววิทยาที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

ชื่อดัง : (ADJ) ; famous ; Related:well-known, celebrated, renowned ; Syn:มีชื่อ, มีชื่อเสียง, โด่งดัง ; Samp:เขาเป็นนักร้องชื่อดังของเมืองไทยคนหนึ่ง

ดุ้งดิ้ง : ว. กระตุ้งกระติ้ง, ตุ้งติ้ง ก็ว่า.

กระตุ้งกระติ้ง : ว. มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, ตุ้งติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า.

โด่งดัง : ว. แพร่สนั่นไป, เป็นที่เลื่องลือ.

กระเดื่อง ๒ : ว. สูงขึ้น, โด่งดัง, ใช้ประกอบลักษณะของคุณงามความดี เช่น ชื่อเสียงกระเดื่อง; แข็ง, กระด้าง, เช่น ยามเมื่อเจ้าเยื้องยุรยาตร ก็มิได้ย่างลงเหยียบดินกระเดื่องใด. (ม. ร่ายยาว กุมาร), นิยมใช้เข้าคู่กับคํา กระด้าง เป็น กระด้างกระเดื่อง.

บันลือ : ก. เปล่งเสียงดังก้อง เช่น บันลือสีหนาท; โด่งดัง, เลื่องลือ, เช่น ข่าวบันลือโลก.

เรือง, เรือง ๆ : ว. มีแสงน้อย ๆ อย่างแมงคาเรืองหรือหิ่งห้อย เช่น จุดเทียนมีแสงเรือง เห็นแสงไฟเรือง ๆ; แตกฉาน เช่น เรืองปัญญา; โด่งดัง เช่น เรืองเดช เรืองยศ เรืองนาม เรืองอำนาจ.