บันทึกกันลืม
ถามว่า เพื่อนคนนึงเดินทางไปไหว้พระธาตุและพระพุทธบาทสม่ำเสมอ ช่วงหลัง ๆ เห็นแสงสีเต็มท้องฟ้าในขณะที่กำลังนมัสการอยู่ ควรวางจิตต่อเรื่องนี้อย่างไร

• ปรากฎการณ์ที่ไม่ปกติไม่ธรรมดา เปรียบเหมือนการแสดงนิทรรศการที่ดึงดูดผู้คนให้เข้ามาดูเข้ามาชม หรือเปรียบเสมือนขบวนรถแห่บุปผชาติอันแสนตระการตา เมื่อนิทรรศการหรือขบวนแห่จบไปแล้ว ไม่มีใครขับรถบุปผชาติในชีวิตประจำวัน ต้องเพิกเสีย เห็นเหมือนไม่เห็น มีเหมือนไม่มี เป็นเหมือนไม่เป็น
• สิ่งที่ให้เข้ามาดูเข้ามาชม คือเรื่องธรรมดา คือเรื่องที่เราต้องแก้ไขตนเอง เป็นเรื่องธรรมชาติธรรมดา ถ้าจะเปรียบไปแล้วก็เหมือนกับเป็นเรื่องที่เราจะต้องถูพื้นบ้าน ถ้าพื้นบ้านเป็นพื้นบ้านเปล่า ๆ เราก็จะถูง่าย ทำความสะอาดง่าย แต่ถ้ามีเสื่อสวย ๆ หรือพรมผืนสวย ๆ มาปกปิดเสียแล้ว เวลาเราทำความสะอาด มันไม่ลงถึงพื้นบ้านจริง ๆ หรอก
• อัตตา จะขยายตัวใหญ่เมื่อเจอเรื่องดี ที่เรายังมาหลงยึดโลกอยู่นี่ ก็เป็นเพราะเรื่องดีทั้งนั้น ผู้หญิงจะตกหลุมผู้ชาย ก็เป็นผู้ชายรูปหล่อนิสัยดีทั้งนั้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนคร่ำครวญหาผู้ชายขี้เหร่นิสัยเสียหรอก
• จิตคนเราแต่ดั้งเดิม ก็มีสภาพเหมือนท่อน้ำหรือสายยาง อะไรเข้ามาก็ไหลออกไป พวกเรามาเปลี่ยนเป็นฟองน้ำกันเอง ก็อีตอนเจอไวน์ขวดละแสนที่แหละ ไม่ใช่เปลี่ยนตอนเจอน้ำครำหรอก หมั่นทำจิตให้เป็นสายยางดีกว่า
• สิ่งที่เรากำลังแสวงหา คือ จิตที่ไม่ครอบครองในสิ่งที่เข้ามาสัมผัสสัมพันธ์ด้วย
• เข้าป่าอย่ากลัวเสือ เพราะเรากำลังมาล่าเสือ การปฏิบัติธรรมอย่ากลัวกิเลส เพราะเรามากำจัดกิเลส
• การปฏิบัติที่หวังผลได้คือ เมื่อปฏิบัติไปแล้วเจอแต่กิเลส ไม่ใช่เจอธรรมะ จะได้รู้จุดที่เราต้องแก้ไข เจอแต่ธรรมะแล้วมันเห่อเหิม
• เวลาเจอกิเลส เปรียบเหมือนเจอโจรขึ้นบ้าน อาวุธที่มีประสิทธิภาพดีที่สุดสำหรับเราก็คืออาวุธที่อยู่ข้างตัว ไม่ใช่ปืนประสิทธิภาพสูงที่อยู่บนโรงพัก คือเวลาเจอกิเลสแล้วเราแก้กิเลสด้วยธรรมที่ผุดขึ้นในปัจจุบัน แม้จะเป็นธรรมที่ดูทึ่มแสนทึ่ม แต่ธรรมนั้นมีค่ากว่าธรรมะชั้นสูงที่เรายังเอื้อมไม่ถึง
• ผู้ที่มีบารมีแห่งความไม่ลำเอียง ประพฤติตนเสมอกันในหมู่ชนเหล่าต่าง ๆ เมื่อผู้นั้นมาปฏิบัติธรรมแล้ว เพียงพิจารณากายก็สามารถบรรลุอรหัตผลได้ ไม่จำเป็นต้องลามไปถึงการพิจารณาเวทนา-จิต-ธรรมเลย (ถ้าเปาบุ้นจิ้นมาปฏิบัติธรรม เพียงปฏิบัติที่ฐานกาย ก็สามารถบรรลุอรหันต์ได้)
• เมตตาอัปมัญญา (ความเมตตาอันไม่มีประมาณไม่มีขอบเขต) นำไปสู่บารมีแห่งความไม่ลำเอียง
• มหาสมัยสูตร เป็นพระสูตรที่ทำให้เทวดาบรรลุธรรมมากมายนับแสนโกฎิ ถึงแม้จะไม่มีธรรมะอันลึกซึ้งประกอบอยู่ด้วยเลยก็ตาม แต่ที่ท่านบรรลุกันได้มาก เนื่องจากเนื้อความอันประกอบด้วยความเป็นกันเอง และพลังจิตอันประกอบไปด้วยเมตตาและความปล่อยวางที่พระพุทธองค์ทรงแผ่ไปตลอดจักรวาลในขณะที่กำลังทรงตรัสอยู่ (เทวดาไม่จำเป็นต้องใช้ภาษามนุษย์ในการสื่อ แต่ใช้ภาษาจิตแทน)