ธรรมะ: ปกิณกะ
Submitted by wd on Thu, 2007-07-12 09:35
Topic:
ในสติปัฏฐาน มีความเพียรเป็นตัวตั้งต้น คือ อาตาปี
ในโพชฌงค์ ก็มีความเพียรในการกำจัดสิ่งไม่ดี และเพียรหาสิ่งดีเข้ามา
เราเครียดเพราะเราหย่อนตัวเพียร ให้ทำจิตว่า คนขยันถูบ้าน ย่อมไม่กลัวบ้านสกปรก
ความเพียรให้ทำที่กายจะได้ผลดีที่สุด มันจะลามไปที่จิตเอง ถ้าเริ่มที่จิตแล้วมันหลง ทำให้เครียด
เรื่องมีเทคนิกคือ ถ้าจิตพอสัมผัสได้ ถ้าผีมาให้ทำสี่อย่าง คือ ๑. อุทิศกุศลให้ ๒. โมทนาบุญของเขา ๓. ยกโทษให้เขา ๔. ขอให้เขายกโทษให้
เหมือนกับว่า ถ้าเจอเขมรอพยพ ถามเลยว่าจะเอามาม่าไหม ไม่ต้องไปรู้มากว่า เขาเข้าเมืองถูกกฎหมายหรือเปล่า
การให้ด้วยเมตตาเป็นการให้ที่ถาวร การใช้เดชเป็นเรื่องที่ไม่ยั่งยืน
เอานิ้วนางกระทบกันภาวนาว่า กะ
ขาไปคือ ก้อย-นาง-กลาง-ชี้ อิ-กะ-วิ-ติ
ขากลับคือ ชี้-กลาง-นาง-ก้อย โล-กะ-วิ-ทู
วิธีนี้จะได้ทั้งสติและสมาธิ ปราณซ้ายและขวาจะเชื่อมกันเป็นวงกลม ทำมาก ๆ แล้วจะแจ้งโลก
ท่านี้เป็นการเปิดกองลมทั้งกาย (เหมาะกับนักคอมพิวเตอร์มาก)
เป็นธรรมดาของสาวกในพุทธศาสนา ที่เมื่อบรรลุธรรมดับขันธ์เข้าสู่ปรินิพพานแล้วจะไม่กลับมาพยุงพระศาสนาอีก
ศาสนาของสมเด็จพระพุทธโคดมพุทธเจ้า มีอายุ ๕,๐๐๐ ปี ในขณะที่อายุขัยมนุษย์เพียงแค่ ๑๐๐ ปี
ศาสนาของสมเด็จพระศรีอาริยเมตไตรยพุทธเจ้า มีอายุเพียงแค่ ๘,๐๐๐ ปี ในขณะที่อายุขัยมนุษย์ยาวนานถึง ๘๐,๐๐๐ ปี
จะเห็นว่าสัดส่วนต่างกันมากเหลือเกิน ดังนั้นจึงไม่เป็นเรื่องแปลกที่เทวดาพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย จะเข้ามาช่วยพยุงพระศาสนา
...
พระที่เจริญกรรมฐาน ต้องสัมผัสได้ทุกองค์
พระที่ดูถูกเทวดา ถ้าหากศีลบริสุทธิ์ ถ้าบังเอิญตายไปเป็นเทวดา เทวดาเขาจะไม่คบ แต่ส่วนใหญ่แล้วไม่ไปหรอกสวรรค์น่ะ
Recent comments